Het begin van het eind
Na alle hectiek van gisterenavond hebben we vandaag de auto ingepakt en zijn we op weg gegaan naar het laatste holidaypark van onze vakantie: Russell.
Hoewel we aan de westkant donkere wolken zagen, reden we wederom in een stralende zon. We zijn gestopt in Kerikeri. Aan het begin van het dorp werden we over een nieuwe weg gestuurd, maar we wisten waar we moesten zijn, dus theoretisch geen probleem. Praktisch wel: we stonden bij Stone store, maar die hadden we de vorige keer al gezien. We wilden naar de parkeerplaats aan de overkant van de rivier, maar de brug was weggehaald. Dus maar weer teruggereden en via de oude weg gegaan.
We zijn eerst naar Rewa’s village gegaan, een nagebouwd Maoridorp van voor de kolonisatie. Daarna hebben we de hikingboots aangetrokken en zijn we de riverwalk gelopen; op naar de waterval. We kwamen inderdaad 1 tegen, wel hoog, maar niet een donderend geweld van water. Omdat we net een half uur liepen zijn we nog even doorgelopen. Plotseling hoorden we een enorm kabaal: een waterval… slechts 5 meter hoog maar 30 meter breed waar water met donderend geweld naar beneden ging. Dat was dus de waterval.
Omdat Russell klein is, hebben we boodschappen in Kerikeri gedaan. We zijn vervolgens via de Ferry naar Russell gegaan. Het voelde heel vertrouwd. De cabin was perfect en luxe (hadden we met de boodschappen ook rekening mee gehouden. Dit keer hadden we 2 kleine bakken ijs, die wel in de vriezer pasten. Een eerste portie gegeten en toe de toer van morgen geregeld. Even later kwamen we tot de ontdekking dat de geopende ijsbak aan het smelten was, dus de rest opgegeten. ’s Avonds bleek ook de andere bak te smelten, dus ook die maar opgegeten… Het gaat waarschijnlijk beter als je de koelkast ook aanzet…