De storm heeft stevig huisgehouden: we wilden vanmorgen het strand oplopen, maar dat ging niet omdat we dan een sprong van 1,5 meter naar beneden moesten maken: het geleidelijke pad was weggeslagen. Maar de zon scheen volop, dus tijd om op pad te gaan. Eerst naar Whakatane gereden voor een kaart met wandelroutes. Voorzichtig geïnformeerd naar tochten naar White Island, maar dat was uitgesloten. Het was niet verantwoord de oceaan op te gaan, laat staan over te stappen op een rubberbootje en vervolgens het eiland. Daarom maar de riverwalk gelopen. Onderweg langs allerlei historisch punten gelopen en geëindigd bij de uitmonding in de zee. Hier waren allerlei strandjutters aan de gang. Omdat de auto in de stad stond de weg terug gegaan en vanaf daar naar de wandelroute naar de Pa gereden… althans, we hebben de straat gevonden, maar geen pad. Waar we de straat inreden stond een bordje dat we daar heen moesten rijden. Maar enkele honderden meters verder op stond weer een bordje de andere kant op! De auto geparkeerd en naar een look-out gelopen. Terug in de auto weer de straat door gereden, maar geen wandelroute gevonden. Dan maar naar de cabin om te eten.
Aangezien het nog steeds stralend weer was, ’s middags weer op pad gegaan: naar de Pa, maar nu via de autoroute! Wederom schitterend uitzicht in een schitterende omgeving. Op de terugweg nog bij het strand gestopt en daar lekker uitgewaaid.