Onze eerste dag in Dunedin. Vooralsnog is het mooi weer, maar de voorspelling is dat het vanmiddag gaat regenen. Daarom besloten vandaag de stad in te gaan. Hier zijn dingen die we binnen en buiten kunnen doen, dus wat het weer ook doet, wij vermaken ons wel.
Vanaf de parkeergarage richting de Octagon gelopen, het punt om van start te gaan. We hebben twee routes uitgezocht langs allerlei bijzondere punten van de stad gaan,
en besloten met de korte te beginnen. Tot groot genoegen van Ronald, want de eerste stop was de Fortune Theatre. Bij ons reeds bekend, vanwege een aflevering van het programma Ghosts uit Nieuw Zeeland (te zien op Syfy) waar ze op jacht naar het paranormale gaan. Ciska had van te voren aangegeven deze keer dit soort locaties over te slaan, net als Larnach Castle, waar de leden van Ghost Hunters International (ook Syfy) rare beelden hebben getoond van vreemde dingen op foto’s. Vervolgens verder gewandeld langs de priory en kerk in oud zandsteen in Engelse stijl. De route ging langs de oudste brewery (met zeer gave bentley en jaquar voor de deur) en andere oude gebouwen uit het begin van Dunedin. Het einde van de eerste route was de kathedraal. Hier naar binnen gegaan, maar dat viel tegen. Ze hebben het ongeveer 40 jaar geleden helemaal opgeknapt en alle sfeer is verdwenen. We stonden dan ook snel weer buiten. Aangezien lunchtijd naderde hebben we een terrasje opgezocht.
We besloten daar maar meteen een hapje te eten. We hebben gekozen voor tapas: absoluut geen verkeerde keuze.
Na de lunch was het tijd voor de tweede wandeltocht. Daarvan hebben we het eerste punt van gehaald: de oudste kerk van Otago. Gelukkig konden we naar binnen. Deze was wel zeer indrukwekkend: houden plafond, mooie glas-in-lood ramen en vlaggen van de dag dat de kerk in gebruik werd genomen. Eenmaal weer buiten was het helaas echt gaan regenen, maar daarvoor hadden we een oplossing: op naar het oude station. Deze is meer dan honderd jaar oud en is het meest gefotografeerde gebouw van Nieuw Zeeland. Het heeft nog de originele elementen, zoals tegeltjes van porselein, mozaïek vloeren en schitterende glas-in-lood ramen. Weer buiten was het nog steeds niet droog en dat betekende dat er geen ontkomen aan was: op naar Cadbury’s. Als echte Sjakies hebben we een rondleiding gehad door de fabriek. Een productielijn met een Nederlands tintje. Een van de inpaksorteermachines komt uit Nederland. De rondleiding werd verzorgt door een vriendelijke dame die ons allen aan het begin van de toer een zakje met een kleine chocolade reep had gegeven. Ze had al aangegeven dat deze verder aangevuld zou kunnen worden tijdens de toer. De tweede reep kregen wij omdat wij het verst van huis waren, de derde omdat we het personeel niet in de weg stonden, de vierde omdat Ciska wist dat de machine uit Nederland komt en nog een aantal, waarmee het totaal persoon kwam op 6 repen en een creamy egg. De rondleiding werd afgesloten met het proeven van gesmolten chocolade. Zeeeeer vervelend. Ciska verheugde zich al op een dubbele portie, maar Ronald wilde het proberen. En blijkbaar kan hij wel tegen het echte pure spul, want er volgde (gelukkig) geen migraine aanval.
Het was inmiddels weer droog geworden, maar omdat het al later op de middag was, besloten we de tweede wandelroute te laten voor wat het was en zijn we naar Baldwinstreet gereden. Dit is de steilste straat ter wereld (36% helling). Onderaan de straat was het even slikken en met de mededeling we zien wel hoe ver we komen zijn we de klim begonnen. Halverwege ontdekten we dat een man op een racefiets de weg omhoog probeerde te gaan, onder aanmoediging van zijn vriendin. Het waren Nederlanders. En respect: hij kwam tot halverwege. Een tijdje met de vriendin staan praten en vervolgens verder naar boven gelopen. En ook gehaald! Toen we net begonnen met de afdaling bleek een idioot de weg op te willen rijden met een oud barrel: Halverwege kwam hij met slippende banden tot stilstand, sloeg de motor af en toen kon hij het wel vergeten. Onder gejoel moest hij achterwaarts weer naar beneden.
Inmiddels was het tijd om de cabin weer op te zoeken. Morgen weer een nieuwe dag…