Toen we vanmorgen wakker werden, stak Ciska haar hoofd achter het gordijn om te kijken of de beloofde zonneschijn werd waargemaakt. Zwaar teleurgesteld kroop ze weer in haar bed: geen zonneschijn. Gelukkig was Ronald wat wakkerder: de zon zat nog achter de grote rots naast de Campground en de lucht was helemaal blauw! Perfect weer in een wereld dat met recht paradijs genoemd kan worden. We hebben een viertal dingen in een straal van twintig kilometer van de camping uitgezocht en zijn op weg gegaan. Als eerste naar Wainui Waterfalls, een stuk verder naar het oosten. In het begin goed opgelet, want ergens onderweg moest ook het Abel Tasman monument staan en daar willen we op de terugweg langs. Na spectaculaire slingers en onder laaghangende rotsen zagen we het monument verscholen in de struiken; verstandig dat we dit nu al hadden bekeken, anders waren we er zeker voorbij gereden. En dachten we dat we de slingers hadden gehad, dat was niets wat er nog komen zou (iets wat we vaker zouden ontdekken). De weg ging weer van laag naar hoog en weer laag, met scherpe bochten en ter afwisseling een weg die voor de helft was weggevaagd waardoor er nog maar 1 weghelft beschikbaar was. Later hoorden we dat iets voor kerst een regenbui is geweest waarbij 640 mm in 48 uur naar beneden is gekomen Hierdoor zijn er landverschuivingen en watervallen op niet geplande plaatsen ontstaan. Ze zijn nu nog volop bezig de schade te herstellen. Vlak voordat de weg helemaal was afgesloten draaiden we de weg af een grindpad op richting de parkeerplaats. Even twijfelden we welke schoenen we aan zouden doen, maar het grindpad richting de berg gaf aanleiding de hiking boots weer aan te doen. Het waarschuwingsbord bij het het begin (door 4 landverschuivingen was de weg op punten moeilijk begaanbaar. Desent footware and an adventures spirit waren gewenst) bevestigde dit. Het begon meteen goed: twee beekjes met snelstromend water overspringen. Vervolgens het woud in en langzaam omhoog. Het pad werd steeds smaller en was af en toe nauwelijks een pad te noemen. Al klauterend werden we plotseling verrast door de lokale wildlife: een jong berggeitje. Moeders was er niet ver vandaan, dus maar niet te lang blijven staan: ze had scherpe hoorns en keek niet al te vriendelijk. De tocht ging verder: over rotsen, door waterstroompjes (lekker glibberig) om vervolgens bij een hangbrug uit te komen over de rivier. Niet helemaal blij maar onder het motto “maar meteen gaan anders durf ik niet meer” is Ciska er als eerste overheen gegaan. Had ze tenminste tijd om de trillende knieën weer stil te krijgen. Vanaf daar werd ons gevoel voor avontuur helemaal op de proef gesteld: hele delen van het pad waren weg, bomen omgevallen, waardoor we tegen de berg op moesten om er omheen te gaan en rotspaadjes van amper 25 cm breed. Maar het was de moeite waard. De waterval was werkelijk schitterend en je bent met recht in de ongerepte natuur. De weg terug ging iets makkelijker omdat we de weg nu enigszins kenden en de wildlife het hoger op had gezocht. Bij de auto even lekker van de zon genoten en de sneakers weer aangedaan. Op naar het monument ter ere van Abel Tasman. Blijkbaar zijn dit soort zaken bedoeld voor gemsen, want ook deze klim was weer zeer stijl. Maar inmiddels getraind was dat voor ons geen probleem. Boven hebben we gesproken met een echtpaar uit Ashburton. Zij komen regelmatig in de Goldenbay en konden ons goede tips geven. Vervolgens weer van een prachtig uitzicht genoten. Toen terug naar de camping voor lunch. Maar het weer was zo lekker, en we zijn op vakantie, dat we de plannen hebben omgegooid: lekker richting het strand en aan de picknicktafel zitten lezen en puzzelen, onder het genot van een zak blauwe druiven.
Tijd om weer richting de cabin te gaan en te bepalen wat we zouden eten. We hadden in ieder geval bijna geen boter meer, dus op naar de campshop. Naast de boter stond de diepvries. En zoals gezegd is het vakantie, dus een lekkere bak ijs uitgezocht. En toen zagen we de home-made-pies… De shopeigenaar vertelde dat deze door zijn vrouw waren gemaakt. We hebben er twee uitgezocht: Beef-currie en bacon&eggs. Na wat geworstel met de oven (en vooral ongeduld omdat ze heerlijk roken, hebben we genoten van een originele nieuw zeelandse maaltijd. Een super-verwen dag.