Het mooie weer van gisteren was weer verdwenen. Het was Ronald al opgevallen tijdens de wandeling naar de keuken (we hebben dit keer geen eigen keuken) dat het heel lichtjes regende. Net genoeg om het te voelen. We hebben genoten van een simpel maar heerlijk ontbijt. Daarna heeft Ciska de afwas gedaan en heeft Ronald de auto weer ingepakt. We hebben nog even met onze buren staan te praten.
Tegen half elf zijn we vertrokken. Helaas was het wel iets meer gaan druppen, maar nog steeds geen echte regen. Het was een schitterende weg door een geweldig mooi landschap. Wel jammer dat het nu toch was begonnen met regenen. Geen goede reden dus om af en toe uit de auto te gaan.
Net voorbij Geraldine zijn we van de grote weg afgegaan en zijn de Inland Scenic Route (de 72) op gereden. Ook hier weer een schitterende weg. Even te noorden van Methven ging de Inland Scenic Route weer samen met de 77. Dit is de normale weg terug naar Christchurch.
In Darfield heeft Ciska de auto geparkeerd en zijn we een Bakery and Café ingegaan. Dit keer alleen maar om een lekkere kop thee te drinken, niet om te eten. We hebben namelijk het plan om naar Mona Vale in Christchurch te rijden, om daar (net als zeven jaar geleden) te gaan genieten van een Devonshire Tea.
Na de thee heeft Ronald het stuur overgenomen. Met een goede navigator was het geen probleem om in één keer naar de Mona Vale te rijden. Bij het binnen rijden van Christchurch zagen we wel de ravage die de aardbeving had veroorzaakt. We kwamen langs een kerk rijden, waar de complete voorgevel ontbrak. Erg triest om te zien.
Maar eenmaal bij de Mona Vale aangekomen kregen we weer opnieuw te maken met de gevolgen van de aardbeving: het park van Mona Vale was wel toegankelijk, maar het restaurant (het hele oude gebouw) was gesloten. Geen Devonshire tea voor ons dus. Daarom maar doorgereden naar de camping. Wij hebben voor twee nachten de beschikking over een “Kozi Kiwi” een acht-kantige cabin, voorzien van alle gemakken. Erg gezellig en lekker luxe.