Voor vandaag hebben we een wandeltocht gepland naar “Tunnel Beach”. De hiking boots tevoorschijn getoverd, jassen en windjacks op de achterbank, rugzakken gevuld en toen met de auto naar iets ten zuiden van Dunedin gereden. Op de parkeerplaats geparkeerd, hiking boots aan gedaan, jassen aan en via het trapje over het prikkeldraad het weiland in… Veel van de wandelroutes in Nieuw Zeeland lopen via weilanden. De eerste meters waren redelijk vlak, maar daarna ging het steil naar beneden, over gras. Na een meter of tien begon een grindpad, die regelmatig net zo steil ging als daarvoor. Langzaam kwam het besef dat wat we nu naar beneden gingen, we straks ook weer naar boven moesten. Maar we lieten ons niet kennen. Het was gelukkig droog, hoewel het wel hard waaide, maar dat was te verwachten: In heel Nieuw Zeeland, en dan met name het noorder eiland en het noorden van het zuider eiland was een weeralarm afgegeven. Al slingerend, door grasgebied en rotsen, met een schitterend uitzicht op de kliffen en een hole in the rock in zee. Op een gegeven moment, niet zo heel veel meters meer boven zeeniveau, kwamen we bij een uit de rotsen gehakte tunnel met een trap: de tunnel van Tunnel Beach. Voorzichtig (bukken omdat deze bijna 100 jaar geleden gemaakt is en de mensen toen kleiner waren en voetje voor voetje omdat de trap nat was) naar beneden gelopen waar op op een klein besloten zandstrand kwamen. We hebben wel lekker de tijd genomen om rond te kijken, te genieten van het uitzicht, wat te drinken en te knabbelen en het geweld van de golven. Uiteindelijk maar weer de weg naar boven ingezet; van 0 meter naar 160 meter hoogte in een zeer korte afstand. Blik op oneindig en stap voor stap naar boven gelopen. Ciska in naar eigen zeggen ongeveer tien keer dood gegaan, maar we hebben de terugtocht in een half uur afgelegd in plaats van 45 minuten. Terug bij de auto de gewone schoenen weer aan en rustig teruggereden naar de cabin. De rest van de dag lekker rustig aan gedaan, het is immers vakantie. Rond zes uur kwamen veel nieuwe gasten op het park en we hebben daar volop van genoten: blijkbaar is er een bijeenkomst van Amerikaanse oldtimers georganiseerd, want de ene na de andere kwam langsrijden. We zijn niet al te laat gaan slapen, aangezien we de volgende dag op tijd weg moesten.