[:nl]Geen trap, wel een weg[:]
[:nl]Doordat we drie nachten in Christchurch hadden, hadden we de keuze van wat we zouden gaan doen.
Maar de primaire keuze zou gemaakt moeten worden door Ciska en Andre. Vandaag was hun laatste volle dag in New Zealand, dus we zouden gaan doen wat zij leuk vonden.
De keuze was simple en werd door iedereen goedgekeurd: we gaan naar Akaroa, het stadje bijna aan het einde van het schiereiland met een Franse oorsprong.
Als eerste moesten we zien de stad uit te komen. Even een klein probleempje omdat de straatnamen die we doorkregen doodlopend waren, dus dat schoot niet op.
Daarom maar op eigen gevoel de stad uit gereden. En het mooie was: we zaten nog goed ook!
Buiten de stad waren het rechte en vlakke wegen. Tot we voorbij Little River en Cooptown kwamen. Vanaf daar begon het behoorlijk te klimmen en te slingeren.
Vanaf zee-niveau tot ruim boven de 400 meter. Bij het dorpje Hilltop (wat eigenlijk alleen maar een cafe was) hebben we de hoofdweg verlaten en zijn de ‘Summit Road’ opgereden.
Nog geen paar honderd meter verder keek je al de Akaroa Harbour in. Wat een fantastisch vergezicht. Snel gestopt om wat foto’s te maken.
Daarna doorgereden, waarbij je letterlijk over de kam van de berg reed. Keek je links, zag je daar de zee, keek je naar rechts, zag je de andere zee.
Als slingerend, dalende en weer klimmende (we zaten boven de 630 meter) reden we tot vlak bij Akaroa. Hier vroeg Andre zich af of er nog wel een wel naar beneden was, of dat we met de trap naar beneden moesten.
Gelukkig was er gewoon een weg. Vlak voor het dorpje kwamen we weer op zee niveau.
We hebben de auto bij het grote grasveld bij het water geparkeerd en zijn toen het dorpje ingelopen.
Een van de eerste dingen die we tegen kwamen was ‘The Brasserie’. Zo’n vier jaar geleden hebben Ronald en Ciska hier ook al een keer gegeten.
Aangezien er nog tafels buiten beschikbaar waren zijn we eerst hier maar naar toe gegaan.
Het was over de dertig graden, volop zon en we zaten heerlijk onder de parasol buiten.
Nadat we de bestelling hadden doorgegeven en er even moesten wachten, begon een man live muziek te verzorgen. Hij speelde met zijn gitaar mee met een electronische band.
Heerlijke muziek van de Dire Straits, The Shadows, Sting, enz.
Het kon bijna niet beter: heerlijk eten, geweldige muziek en een fantastische omgeving !
Na de maaltijd zijn we nog even tot het einde van de straat gelopen. Overal zie je nog de oude huizen staan (een paar zelfs nog de originele van de eerste bewoners van de stad) wat een geweldig plaatje maakt.
De straatnamen en de namen van de winkels zijn nog allemaal in het Frans.
We zijn nu weer rustig terug gewandeld naar de auto om de terugreis aan te vangen.
Nu niet via de Summit Road, maar gewoon de weg die beneden langs de berg gaat.
Tegen vier uur waren we terug in Christchurch, maar zijn niet direct terug gegaan naar de cabin. Onze volgende stop was Mona Vale.
Dit oude landhuis is zo’n vijf jaar geleden behoorlijk beschadigd door de grote aardbeving van Christchurch, waardoor deze voor lange tijd niet meer toegankelijk was.
Ronald had gezien dat de Mona Vale vanaf 18 december 2016 weer geopend was.
Eerst zijn we de tuin doorgewandeld. Geen normale tuin, het lijkt meer op een groot park!
De ‘River Avon’ kronkelt hier mooi door heen. Schitterende grasvelden met schitterende bloemperken.
Het hele oude Bath House was nog steeds niet toegankelijk. Dit vanwege de schade na de aardbeving.
Het huis zelf was echt fantastisch. Het was nog mooier opgeknapt dan dat het voor de aardbeving al was.
Omdat het om vijf uur sluit konden we geen eten bestellen. Dat was geen probleem, want we zaten nog vol van het eten van ‘s middags.
Maar wat te drinken bestellen was geen probleem.
Heerlijk buiten op het terras genoten van onze thee, frisdrank en Iced Chocolat.
Voordat we de Mona Vale zouden verlaten zijn we nog even door een tuin gewandeld met een grote vijfer vol met lelies.
En tot slot door de rozen tuin. Wat een mooie rozen, kleuren en geuren!
Nu was het tijd om terug te keren naar de cabin.
Ciska, Andre en Ronald zijn later nog even naar de supermarkt gegaan om voor wat hapjes en wat te drinken te zorgen.
Dit is de laatste avond dat Ciska en Andre er bij zijn, dus dit mocht best iets speciaals worden.
[:]