Vandaag is de dag van de Peninsula. Het schiereiland van Dunedin. Omdat de camping aan het begin van het schiereiland ligt, maakten we een snelle start.
De eerste stop was Larnach Castle: het enige kasteel van New Zealand. Niet alleen geweldige tuinen waar we heerlijk doorheen hebben geslenterd, maar ook het kasteel is geheel toegankelijk om te bezichtigen.
4 verdiepingen nog in originele staat met de originele meubels. En helemaal boven kon je op de toren met een geweldig uitzicht op de omgeving. Een locatie waar je blijft genieten.
Op weg naar de auto zijn we verrast met een doedelzakspeler (de Larnach familie komt oorspronkelijk uit Schotland) om het helemaal speciaal te maken.
Weer verder: naar Portobello. Ronald en Ciska wisten daar een cafeetje te vinden waar ze al eerder waren geweest: cafe 1908. Je stapt daar werkelijk terug in de tijd. Met uitzondering van het eten: verrukkelijke warme sandwiches!
Nadat iedereen meer had gegeten dat goed was weer doorgereden. Op naar de Albatros Lookout. Aan het uiterste puntje van het schiereiland is een observatory ingericht voor Koningsalbatrossen. Vogels met een spanwijdte van 3 meter!
Eerst kregen we een korte uitleg over het beschermingsprogramma, toen een korte film en toen mochten we naar de uitkijkpost om de broedende albatrossen te bewonderen. Er zaten ook enkele tieners, maar die hadden blijkbaar te veel gefeest, want ze namen niet de moeite om op te stijgen.
Helaas dus geen vliegende albatros gezien, maar nog steeds meer dan de moeite waard.
De weg naar boven was stijl en pittig. Janny kon vanwege de verkoudheid/griep amper adem halen, dus naar boven lopen was geen optie. Gelukkig zijn ze daar overal op voorbereid en er stond een schitterend karretje met moter voor haar klaar. Ze is lachend en makkelijk ademhalend naar boven gescheurd.
Onderweg kwamen we ook de rode snavel meeuw tegen. Deze zijn nog meer met uitsterven bedreigd dan de albatros. Maar we hebben op een halve meter afstand gestaan van een kuiken van 2 dagen oud en een kuiken van een week oud. Ze doen hun best om de strijd te winnen.
Op de weg naar beneden (terug naar de ingang van het afgesloten deel) vloog een meeuw steeds boven Ciska en ging op een balk boven haar zitten. Ze dacht dat ze hem te snel af was en liep steeds naar de andere kant van het pad om een ongelukje te voorkomen. Einduitslag: 1 – 0 voor de meeuw. Bij het openen van het hek was de meeuw sneller dan zij en wist precies op haar hand te mikken toen ze de deur opende. Gelukkig hebben ze daar ook wasbakken!
Inmiddels het belangrijkste moois van de peninsula bewonderd, dus weer terug naar de cabin. Daar aangekomen wat gedronken en toen nog even met zijn allen naar het strand gegaan. Het was zonnig en heerlijk, maar het waaide wel hard. Maar op nog geen 50 meter van het strand zitten en er niet naar toe gaan was geen optie.