[:nl]Wat een verschil moet gisterochtend. Toen we vanochtend uit het raam keken deed het zeer aan de ogen. Strak blauwe lucht.
Na een heerlijk ontbijt zijn we lekker op de veranda gaan zitten. Lekker stoelen en een lekker kopje koffie.
Tegen elf uur zijn we in de auto gestapt om naar het monument van Abel Tasman te rijden. Een enrome rit voor de boeg.
Na zo’n twee-en-een-halve kilometer waren we er. We hebben de auto geparkeerd en zijn naar boven gelopen.
Wat een rust als je daar bent. En wat een geweldig mooi uitzicht. Dat de zon volop scheen maakte het plaatje compleet.
We hebben daar een aardig tijdje doorgebracht en zijn daarna terug gereden naar de cabin.

Na de lunch zijn we opnieuw in de auto gestapt om naar de Te Waikoropupu Springs te rijden.
Met een kwartiertje rijden waren we er en hebben de auto geparkeerd. De wandeling bij Pupu springs is geen grote. Maar net 1 kilometer.
Erg moeilijk te beschrijven wat je ziet. Het lijkt wel of je door een stukje regenwoud loopt, maar even later ook weer niet. Dan heb je een snel stromende beek naast je en een paar meter later hoor je niets meer.
Uiteindelijk kom he dan bij het meertje aan waar de bron zich bevindt. Er komt hier ongeveer 14000 liter water per seconde uit de grond en vult het meertje.
Te Waikokopupu Springs produceert niet het meeste water per seconde, maar is wel de meest heldere ter wereld.
De foto’s moeten maar laten zien wat wij zo moeilijk kunnen beschrijven.

De rest van de middag hebben we heerlijk op onze veranda doorgebracht.
Genoten van koud drinken en een warme zon.[:]