[:nl]Afgelopen nacht diverse keren wakker geworden van de enorme wind. Een gigantische storm trok over het land.
Eenmaal opgestaan keken we uit het raam en zagen de regen met bakken uit de lucht komen. Niet mooi dus voor de tocht naar Pohara.
De rit voor vandaag was nog geen twee uur rijden maar we konden niet voor twee uur ‘s middags inchecken.
Om tien uur zijn we dan toch maar vertrokken. Om de rit wat langer te maken, in tijd dan, had Ronald gepland om eerst naar Rabbit Island te gaan.
Daar kun je heerlijk over het strand lopen. Ja, dat zal wel, als het niet zo hard zou regenen. Een stap buiten de auto en je bent tot op het bot doorweekt.
We hebben de auto nog wel even langs het strand geparkeerd en uit het raam gekeken naar de golven die op het strand beukten.
Na een paar minuten toch maar weer doorgereden.
In plaats van de hoofdweg te nemen zijn we rechts afgeslagen naar Ruby Bay. Dit is de Ruby Bay Scenic Coastal Road.
Een erg mooie weg, vlak langs de zee.
Vlak voordat we de hoofdweg weer opdraaiden, was het gestopt met regenen. Af en toe nog een verdwaalde druppel, maar dat mocht geen naam hebben.
In Motueka zijn we nog even gestopt voor een paar laatste boodschappen, omdat in Pohara zelf niet veel te kopen valt.
Toe we uit de auto stapten werden we aangenaam verrast door de temperatuur. Best lekker. Je zou zelfs kunnen denken dat het warm begon te worden.

Toen we de boodschappen in de auto hadden geladen zijn we doorgereden naar Kaiteriteri. De laatste paar honderd meter voordat je er bent, kronkelt de weg alle kanten op en duikt ineens naar beneden.
Eenmaal de laatste bocht om, viel onze mond bijna open van verwondering. Letterlijk goudkleurige stranden, mooie rotsen, ook met zo’n gouden kleur en met verschillende kleuren groen van de beplanting.
Snel de auto op de parkeerplaats gezet en uitgestapt. Het was heerlijk weer. Lekker warm (rond de twintig graden) en de zon kwam ook door.
Na even te hebben genoten van dit alles zijn we naar een cafe gelopen om lekker te gaan zitten voor een kop hot-chocolat en groene thee.
We hebben ons zelf getrakteerd op iets lekker er bij. We zaten naast het raam en hadden dus een geweldig uitzicht op deze baai en het strand.

Een uurtje later zijn we nog even lekker op het strand gaan lopen. Heerlijk met die wind in je gezicht en genieten van wat er allemaal gebeurd.
Vanaf Kaiteriteri moesten we een stukje dezelfde weg terug om daarna de Takaka Hill over te rijden. Een fantastisch mooie weg welke 25 kilometer lang enorm slingert en blijft klimmen.
Niet zo heel van van het hoogste punt zijn we gestopt bij een parkeerplaats. Hier konden we een stukje lopen (zo’n 400 meter) om bij een uniek uitzicht-punt te komen.
Vanaf dat punt kijk je over Motueka naar Richmond en kun je op een heldere dat ook Nelson gewoon zien liggen.
Helaas voor ons en de mensen in Nelson regende het nog in Nelson, waardoor wij de stad niet konden zien. Alleen maar een grauwe wolkenmassa.
Aan de andere kant van Takaka Hill reden we door het dal in noordelijke richting. Tot het plaatse Takaka zelf. Daar sloegen we af naar Pohara.
Na 11 kilometer kwamen we dan aan bij de camping. Je hebt eigenlijk helemaal niet het idee dat je in de buurt van de zee zit, maar als je de camping oprijdt, zie je deze recht voor je op nog geen paar meter.

We hebben ook hier weer een schitterende cabin. Hier kunnen we het best een paar dagen volhouden. Zeker nu de zon is gaan schijnen. We hebben zelfs nog even op de veranda gezeten!
We zijn nu aanbeland in het gebied “Golden Bay”.
[:]