[:nl]Bij het wakker worden was de zon volop te zien. Het leek er dus even op dat het vandaag wel eens een mooie dag zou kunnen worden.
Net na het ontbijt was het gedaan met de zon en was het weer behoorlijk aan het regenen.
We hebben even met het inpakken van de auto gewacht tot het weer wat droger was. Gelukkig duurde dat niet lang, want er waren al weer blauwe plekken in de lucht te zien.
Op het moment dat we wegreden scheen dan ook iets de zon.
We zijn nu door de Buller Gorge gereden naar Nelson. De Buller River was uitgegroeid tot een enorm brede en woeste rivier. Zo breed had Ronald dit nog nooit gezien.
Een werkelijk schitterende weg slingerde langs de rivier en de bergwand. Je kijkt je ogen uit.
Bij Inangahua Junction konden we niet links af de SH6 op richting Nelson. we hadden daar pech omdat de weg weg was.
Er was zo’n wateroverlast dat de rivier ernstig buiten de oevers getreden was en de weg compleet onderwater stond.
Er stond iemand bij de afslag om de mensen te vertellen dat ze ongeveer 8 kilometer verder moesten rijden en dat ze daar wel de rivier over konden.
Deze omleiding was duidelijk aangegeven, maar was ongeveer 16 kilometer lang. We kwamen ongeveer 1 kilometer vanaf die Inangahua Junction weer op de originele route uit.
Tijdens deze omleiding werd ons nog een ding duidelijk. Niet alleen het water was een probleem, maar ook de storm.
Overal werden we gedwongen om bijna te stoppen omdat kleine en grote bomen compleet afgebroken waren en over de weg lagen.
Op veel plaatsen waren de wegwerkers druk bezig om de bomen in stukken te zagen zodat de weg weer vrij was.
Er was een ding wat ons opviel: eenmaal terug op de “SH6”, hebben we geen tegenliggers meer gehad. Wat vreemd!
We zijn gestopt bij de Buller Gorge Swingbrigde. We waren van plan wat mooie foto’s van deze brug te maken (het is de langste swingbridge van Nieuw Zeeland).
Dus de auto geparkeerd en lekker in het zonnetje er naar toe gelopen. Helaas kun je daar alleen maar naar toe als je betaald.
Als echte Nederlanders hebben wij dat dus niet gedaan. Terug naar de auto dan maar.
Een paar kilometer verder moesten we de brug over om daar daarna links af te slaan. Hier is de aansluiting met de “65”.
Er waren verbazend veel voetgangers op de brug. Iets wat niet normaal is. Aan de overkant van de brug was een parkeer plaats.
Deze stond compleet vol. We schatten in dat er wel 50 auto’s en campers stonden.
Reden voor dit alles: de “SH6” richting Westport is afgesloten voor al het verkeer.
Wat een geluk voor ons dat we nog wel van Westport naar Nelson konden rijden.
Dit was dus de verklaring dat we geen tegenliggers tegen kwamen!

We hebben op een bepaald moment de SH6 verlaten en zijn de 63 opgereden naar St. Arnoud.
Een mooie rustige weg door opnieuw een mooi landschap. Wel jammer dat het weer aan het regenen was.
In St.Arnoud zelf is niet veel te doen, maar in de Alpine Lodge serveren ze een super lekkere lunch!

Daarna via een binnen weg in noordelijke richting naar Nelson. Ook nu weer kronkelt de weg door een mooi landschap.
Links, rechts, op en neer. Alle kanten op dus.
Zo’n 30 kilometer voor Nelson kwamen we weer terug op de SH6.

We hebben weer weer een schitterende cabin wat ons thuis is voor de komende drie nachten.
[:]