[:nl]De tijd in het Fjordland zat er op en we zijn vertrokken in zuiderlijke richting. Dit keer hoefde Ronald er na 10 minuten niet op te wijzen dat de mensen in New Zealand aan de linkerkant rijden.
De rit was vol afwisseling. Om de 20 kilometer veranderde het landschap: bergen, heuvels, vlakland, bossen, heide, noem maar op! we keken onze ogen uit.
Na ongeveer een uur kwamen we bij een van de oudste hangbruggen van New Zealand. Niet toegankelijk voor auto’s, dus een kleine detour gemaakt. De brug is echt oud. Maar stevig genoeg. Ondanks dat Ciska voorzichtig de eerste voet er op plaatste en aftastte of de brug het wel zou houden. Tot hilariteit van de rest.
De grappen bleven komen, want ze kon het ook niet echt waarderen dat Freek en Andre sprongen en dus de brug in beweging brachten.
Na de stop doorgereden, op naar de volgende bezienswaardigheid. De lucht begon wat te betrekken, maar dat mocht de pet niet drukken. Het was de southern scenic route, dus genoeg te zien.
In Invergargill zijn we gestopt voor koffie en toen was het tijd voor de oceaan. Schitterend! Natuurlijk zijn we ook daar gesopt. Bij Waipapa lighthouse. Hiervoor moesten we wat afwijken van de route, maar ook dat was weer de moeite waard… vonden de meesten van ons.
Bij windkracht 10 zijn we de auto uitgestapt. Net niet ondersteboven geblazen en ons warm aangekleed: op naar de vuurtoren. Andre en Ronald zijn bij de deur gekomen. Freek is 1 trede voor het plateau afgehaakt en Janny en Ciska 2 treden. Je werd gewoon ondersteboven geblazen.
De wind joeg de golven op het strand en het was dat de bomen al landinwaarts waren gekeerd, anders hadden die nu achterste voren gestaan. Freek was dan ook aardig aan het mopperen.
Terug in de auto was het op weg naar Niagra fall… nee, niet de grote in Amerika, maar degene van 50 cm in New Zealand. Niet om de waterval te bewonderen, maar er zit een erg goed cafe naast. En daar hadden we heerlijk kunnen eten, ware het niet dat de stroom was uitgevallen en de zaak gesloten was.
Dus maar weer doorgereden. MacCleans Fall. We zijn naar de parkeerplaats gereden, maar het kwam inmiddels met bakken de lucht uit, dus we zagen al genoeg water. Gelukkig zat bij de ingang van de weg er naartoe een restaurantje, dus tijd voor lunch.
We moesten even wachten voor er een tafel was. Helaas viel op dat moment ook daar de stroom uit. Gelukkig weerhield dat het personeel niet om een heerlijke maaltijd te bereiden en we hebben er dat ook verrukkelijk gegeten.
Op naar de volgende waterval. Echter was de hoeveelheid water uit de lucht nog steeds voldoende, dus daar hebben we niet eens meer een poging toe ondernomen.
In de buurt van Dunedin begon het weer op te klaren en op het moment dat we bij de cabin aankwamen was het lekkere buiten. En droog! De auto uitgeladen en ons geinstalleerd: thuis voor de komende 3 nachten.
[:]