Goed uitgerust vanmorgen eerst rustig aangedaan. Iets na negenen werden we verrast met een telefoontje vanuit Nederland. Latika had goed nieuws: De CITO uitslag was heel erg goed en ze kan nu alles kiezen wat ze wil. Verder goed nieuws was dat het in Nederland slechts 3 graden is. Dan hebben wij het hier toch veel beter. De lucht is inmiddels weer grotendeels blauw en hoewel het niet extreem warm is, beloofd het een mooie dag te worden.
Na het ontbijt zijn we in de auto gestapt en naar het schiereiland gereden. We willen daar ook een toeristische route rijden, dus Ronald heeft de slimste route uitgedacht: zo rijden dat Ciska zo dicht mogelijk langs de berg rijdt en niet langs de afgrond. Het eerste stuk was door Christchurch.
We hebben een aantal punten voor vandaag uitgezocht, welke we wilden bekijken en de eerste waren de kerk en de bibliotheek in Tai Tapu. Ze waren snel gevonden, maar helaas niet te bezichtigen, op een blik van een afstand na: ook deze meer dan 100 jaar oude gebouwen zijn dusdanig door de aardbeving beschadigd, dat ze zijn afgezet. Langzaam komt bij ns het besef dat de schade verder gaat dan dat op het eerste gezicht lijkt! Er zit niets anders op dan verder te rijden. We zijn al snel bij de start van de toeristische route, waarbij de zeven kilometer ervoor al behoorlijk klimt en slingert. Nog geen 100 meter de weg opgedraaid zijn we gestopt: een adembenemend uitzicht op de voormalige vulkaankrater, nu gevuld met zeewater. Een goede start.
De weg slingert vervolgens verder omhoog. Prachtig om te zien, maar we gaan hoger en hoger. En iedere keer als we denken dat we nu het hoogste punt hebben bereikt, volgt er weer een hogere top. Op een gegeven moment rijden we over de kam, waardoor we oceaan aan beide kanten zien. En dan duiken we naar de linkerkant van de kam, waardoor de afgrond in eens heel dichtbij is. Dat was niet afgesproken! En de weg gaat verder omhoog. Gelukkig komen we nauwelijks ander verkeer tegen, dus we kunnen rijden en stoppen zoals we willen. Enige paniek ontstaat even bij Ciska als een grote zwarte stier niet in de wei, maar op de weg staat en volgens haar een niet al te vriendelijk blik in de ogen heeft. Met een grote bocht (zo ver als mogelijk) er omheen gereden en weer verder. Om een paar kilometer verder verrast te worden door grote roofvogels die zich te goed doen aan platgereden konijnen. Hier even gestopt en toen voorzichtig verder gegaan. Even lijkt het of we bergafwaarts gaan, maar niet veel later wordt de weg omhoog weer ingezet. Het hoogste punt dat we bereiken is 655 meter. Maar dan gaan we ook echt naar beneden. De versnelling in handmatig en slow, voet bij de rem en gaan… Beneden aan de berg is onze volgende stop: Akaroa. Een frans dorp in oude stijl. De auto hebben we zo snel mogelijk geparkeerd en zijn toen het dorp ingelopen. Heel vervelend dat het alweer lunchtijd was. Verschillende tentjes langs gelopen tot we bij de Stables kwamen. In een super oud pand (waarschijnlijk de stallen van een groter landhuis) een gezellig eetcafeetje met allerlei picknicksets buiten. Hier zijn we neergeploft en hebben we genoten van een Horsshoe Platter: een soort tapas op een bord… Heerlijk!
Na de lunch zijn we het dorp verder ingelopen. Grappig om te zien dat veel straten franse straatnamen hebben en ook de winkels nog de oude opschriften. Helaas was ook hier de gevolgen van de aardbeving merkbaar: het oude postkantoor was gesloten en gestut. Een stenen gebouw werd helemaal gerenoveerd. En ook andere gebouwen hadden te lijden gehad. Vanaf Akaroa heeft Ronald het stuur weer overgenomen. Ook nu weer een schitterende slingerende weg. We waren nog niet van plan naar de Top 10 te gaan, maar eerst naar de Pier van Christchurch. Ondanks de drukte was deze goed te vinden en konden we ook makkelijk de auto parkeren. We hadden gehoopt dat we de sandartist in actie te zien (Peter Donnely). Maar de beelden op YouTube zijn al enige jaren oud, dus we weten niet of hij nog op het strand te vinden is. Vandaag in ieder geval niet, maar het was wel even lekker uitwaaien. De middag was inmiddels aan het einde, dus toch maar terug naar onze Kozi Kiwi.
Vanwege de heerlijke maaltijd vanmiddag, hebben we ‘s avonds alleen maar wat gezond gesnackt. Onder andere een raar fruit, dat lijkt op cactusvrucht maar het niet is en smaakt naar banaan en citroen. Typisch Nieuw Zeelands. Weer een heerlijke dag!