Vanmorgen wakker geworden in Paradise: Blauwe lucht, felle zon, mooi strand en het geruis van de zee. Maar om vandaag de hele dag niets te doen lag niet in de planning, aangezien we gisteren maar de helft van de punten hadden bekeken. Vandaag dus het vervolg.
Rond een uur of elf zijn we in de auto gestap en noordwaarts gereden. Ons doel was Pupu Springs. Dit zijn bronnen waar 14.000 liter water per seconde naar boven borrelt. Het is weer een schitterende wandeling door het ‘regenwoud’ er naar toe en dan sta je bij de bron. Althans een meer waar je continu geborrel ziet. En een krachtige stroom. Weer een stukje oernatuur… We zijn weer teruggewandeld en op weg gegaan naar het volgende punt: Rawhiti Caves. We waren op ongeveer een kilometer van de parkeerplaats toe de weg afgesloten bleek te zijn. Maar er stond een bord dat voor een wandeling naar de grotten je op het terrein van de farm kon parkeren en van daar de wandeling kon maken. De wandeling zou dan niet een uur heen en een uur terug zijn, maar 2,5 uur return. Dat was even slikken, maar we hebben inmiddels meer dan genoeg oefening gehad, dus hiking boots aan en op weg. Eerst over een pad tussen de weilanden en koeien. Aan het einde kwamen we bij een bebost gebied, waar we een Engels stel tegen kwamen op de weg terug. Natuurlijk meteen gevraagd of het te doen was, aangezien ook hier weer hele delen van het pad waren weggespoeld (een bord gaf aan dat als er geen pad was, we maar gewoon de rivierbedding moesten volgen). Ze konden ons vertellen dat we een rocky road te gaan hadden, maar zij zijn niet verder gegaan dan de rivierbedding. Zij hadden sneakers aan… Enigszins gewaarschuwd zijn we op weg gegaan en binnen een paar minuten kwamen we bij de rivierbedding aan. Het was even klauteren naar de overkant en toen hadden we het volgende probleem: geen pad. Dus het advies opgevolgd en na een aantal meters was er weer een pad te vinden. Weer een flinke klim naar boven. Maar daarna was weer een pad over redelijk begaanbaar gebied, weliswaar maar 25 cm breed, maar niet langs een afgrond, deze was toch zeker 1 meter weg. Helaas veranderde dat na ongeveer twintig minuten lopen. Je kon duidelijk zien dat hele delen van het pad weggeslagen waren. Op zich geen probleem om te klimmen, maar de grond waar we over liepen was nat en daardoor slipperig. Op het moment dat het pad ook niet meer vlak liep, maar afgebogen was naar de afgrond en nog maar 20 cm breed, moesten wij het ook opgeven. Dit was niet meer verantwoord. De wijsheid zelve zijn we maar weer terug gegaan. Al met al was het wel een schitterende wandeling door een kloof.
Terug op de camping besloten we het hier bij te laten voor vandaag. Gewoon lekker buiten (deels in de zon, maar toch voornamelijk de schaduw opgezocht), lezen, puzzelen, computeren… lekker ontspannen.