Na vier dagen op een plek te zijn gebleven, was het vandaag weer tijd om de spullen in te pakken en weer verder te trekken. Rond half 10 hebben we de camping verlaten en zijn we weer richting de bergen gereden, waar het wederom een schitterende slingerende tocht naar boven en vervolgens ook weer naar beneden was. Een uur later waren we in weer in de buurt van Nelson en gingen we voor deze keer nieuw terrein op. De eerste stop was in principe Havelock, maar vanaf Nelson kwamen we weer in berggebied met kronkels op en neer. Halverwege (en ruim twee uur rijden later) zijn we lekker op een picknickplek gestopt om even de benen te strekken en van chauffeur te wisselen. Vervolgens zijn we weer vrolijk verder gegaan, met de planning voor Havelock (Devonshire tea en in tearoom waar we 7 jaar geleden ook waren geweest) in gedachte. De route bleef slingeren en het weer mooi, dus de stemming zat er goed in. Tot we bij Havelock kwamen. Overal auto’s, nergens een parkeerplaats te vinden en een heleboel herrie. Na even zoeken vonden we een plekje in een zijstraat, maar we hadden de tearoom al gezien, dus op naar lunch. Helaas bleek de tearoom gesloten te zijn. Er was een mosselfestival, waardoor de hele regio naar Havelock was gekomen en alle standaard dingen gesloten waren. Telleurgesteld maar weer in de auto gestapt om de scenic route te gaan rijden. Die maakte alles goed; wat een schitterende uitzichten en een geweldige weg om te rijden. Weer als in een parkeergarage, maar nu in volle zon. We zijn verschillende keren gestopt voor foto’s en om gewoon te genieten en zijn uiteindelijk tegen twee uur in Picton aangekomen. We wisten dat hier in het oude stationsgebouw een Subway zat, dus dat was ons doel: we hadden honger! Een verrukkelijk broodje uitgezocht (6” want een volledige past echt niet) en een gezonde fruitsmoothie er bij. Natuurlijk lekker buiten op het terras gezeten, want de temperatuur ging langzaam maar zeker omhoog.
Na een goede maaltijd konden we verder. De volgende stop was Vine Village. Gekoppeld aan een winery, een wijnproeverij, cafe, guiltshop en een fudgefactory. De aantrekkingskracht was te groot, waardoor we als eerste de wijnproeverij zijn binnengelopen. Eerst heeft Ciska een Chardonnay geproefd en vervolgens een Pinot Gris. Deze was zo lekker fris en perfect op een zomerse dag, dat daarvan een fles in de auto is beland. Reeds gekoeld, zodat bij aankomst deze meteen genuttigd kon worden. Het advies van de dame (met name richting Ronald, want die had nog niets gehad) was om naar het cafe te gaan en daar lekker op het terras naast de vijver te genieten van koffie of thee. En dat lieten we ons geen twee keer zeggen. Het was inmiddels richting de dertig graden gelopen, dus in de zon, uitzicht op wijngaarden met daarachter hoge bergen heerlijk genoten van een pot thee. Helaas konden we niet blijven zitten, dus hebben we plaats gemaakt voor anderen en zijn we nog even de verschillende winkeltjes langsgelopen. De laatste was de fudgefactory. Als Ciska wijn heeft, heeft Ronald toch minstens recht op fudge. We mochten eerst proeven en besloten uiteindelijk om maplenut en lemonmerinque te nemen.
Nu hoefden we allen nog naar het Holidaypark te rijden, ongeveer twintig minuten. Daar gekomen hebben we eerst de spullen uitgeladen en zijn toen Blenheim ingereden. Om een of andere reden zijn de winkels ons niet gunstig gezind. Was de vorige keer alles gesloten omdat het enkele dagen na de Tsunami was en er een herdenkingsdag was ingelast. Nu waren gewoon alle winkels dicht vanwege sluitingstijd… op zaterdag om 16:00. Wel was New World nog open. De boodschappen voor de komende twee dagen gehaald en toen weer terug naar de cabin. We zijn niet meteen gaan koken, maar besloten met een glas wijn en cola lekker buiten te zitten en te genieten van de zomer. Binnenkort moeten we immers weer naar de kou. Ook de rest van de avond was het vooral genieten van de omgeving, het weer en het lekkers.