Het is vakantie, maar toch staan we vroeg op. Erg vroeg! Voor zeven uur staan we al beneden om een boterhammetje naar binnen te werken. Als we naar buiten kijken zien we wel bewolking, maar toch met aardige stukken blauw er tussen. Het zonnetje is zelfs zichtbaar. We moeten om acht uur bij de metro van Reaumur Sebastopol zijn om de metro naar St-Michel te nemen. Daar stappen we over op de trein (RER lijn C) die ons naar Versailles brengt. Als we net buiten de stad zijn is de zon al niet meer zichtbaar en vervangen door regen. We zullen wel zien wat het weer doet bij Versailles.

Als we de trein uitstappen, komt het met bakken de lucht uit. Gelukkig maar een korte hoosbui. We liepen onder de bomen door naar de ingang van het paleis. De regen is ondertussen in een lichte motregen overgegaan. Wel fijn, want nu moesten we over het grote plein en daar is geen beschutting tegen de regen. Precies op het moment dat wij aansluitten in de rij voor de ingang, ging het paleis open. Het is ondertussen negen uur. Het duurde niet lang en we stonden binnen. Hier hebben we de route gelopen die ons door een groot deel van het paleis bracht. Niet alle vertrekken zijn voor publiek toegangkelijk.

Ondertussen zagen we dat de tuinen steeds drukker bezocht werden door publiek (zonder paraplu) dus dat gaf ons goede hoop om ook de tuinen te kunnen gaan bekijken.
Helaas was het net weer gaan regenen toen wij naar buiten liepen. Maar we lieten ons niet kennen. Het eerste stuk was vrij open, dus daar voelden we wel wat nattigheid. Daarna zijn we meer de tuinen met hoge heggen doorgelopen, wat er voor zorgde dat we veel minder last hadden van de regen.
Het was al tegen elven, dus tijd voor een kopje koffie. Dat was makkelijker gezegd dan gedaan. We kwamen wel een restaurant/cafe tegen, maar die was erg duur en (gelukkig voor ons) ook nog niet open.
Daarom maar doorgelopen. Eerst naar het begin van het Le Grand Canal. Daar zijn we schuin doorgestoken naar Le Grand Trianon. Nu heb je twee paden die kant op. De eerste was een grote modderpoel, waardoor we de tweede maar ingelopen zijn. Die komt dus bij de andere tak van Le Grand Canal uit. We moesten nu eerst een stuk omlopen voor we weer bij Le Grand Trianon waren. Maar wat vreemd….. niemand ging er naar binnen! Het bleek dat deze pas om twaalf uur open ging.
Daarom maar doorgelopen naar het Petit Trianon. En kijken of we daar wat koffie konden krijgen. Ook hier was alles nog dicht. Maar voor het restaurant stonden wel grote tenten waardoor we lekker droog konden zitten en onze voetjes rust kregen.
Even naar twaalf zijn we het Petit Trianon ingelopen. Dit is een verblijf was oorspronkelijk bedoeld voor Madame de Pompadour, maar werd later cadeau gegeven aan Marie-Antoinette. Via de diverse kamers zijn we uiteindelijk het Marie-Antoinette Estate ingelopen. Het was overwegend droog, dus een mooie gelegenheid om ook deze eens te bekijken. Via de tuinen, de Queens Hamlet, terug naar de Petit Trianon en naar de tuinen van Le Grand Trianon gelopen. Nu kwamen we aan de achterkant van het gebouw langs. Na weer een stukje omgelopen te hebben zijn we dan toch ook nog Le Grand Trianon ingegaan.

Onze voeten gaven aan dat het genoeg was geweest. Dat betekende dat we de uitgang van Versaille moesten gaan opzoeken. Eerst nog een paar kilometer terug lopen. Het tempo was een stukje lager geworden dan in de ochtend. Maar we hebben toch het station weer weten te bereiken. Nu konden we bijna een uur onze voeten rust geven. Alleen nog even via de supermarkt om wat te eten te halen.

De avond hebben we op de bank doorgebracht. Lekker onderuit een film gekeken via ons “media center” met wat te drinken en wat te knabbelen er bij.
Morgen hoeven we niet vroeg op.