Spetterspatter in de modder

Opgestaan met een stralende zon aan een blauwe hemel. Het is de dag dat we ons in luxe gaan baden: Waitakere Estate, maar eerst op naar Shakespear Park. We hebben de auto bij het strand geparkeerd en hebben eerst de kaart voor wandelroutes bekeken. Er was een route van ongeveer een uur, dus een goede keuze… mits het de afgelopen weken heerlijk weer was geweest en slechts een incidentele bui was gevallen.
We kwamen tot de waterval, vanaf daar was het pas gesloten; te gevaarlijk. Maar we zijn niet voor 1 gat te vangen, dus naar het eind gelopen om daar te beginnen. Deze was niet afgesloten, maar echt makkelijk liep het niet. De grond was dusdanig drassig dat we regelmatig in de modder en het gras wegzakten. Dat was echter geen reden om op te geven.
Een deel van de route ging via de weilanden met schapen, maar daar mochten we niet door omdat de schappen konden lammeren. Boven op de top hadden we een schitterend uitzicht. Omdat de modderspatters inmiddels boven de knieën zaten, zijn we maar over de weg teruggelopen. In de auto de modder enigszins van ons afgeschud en toen op weg naar Waitakere Estate.
Het Estate ligt prachtig en is prachtig. Letterlijk baden in luxe. We hebben ons lekker geïnstalleerd en hebben de rest van de dag vooral daar van genoten.

Tweede berichtje

We hebben zowaar weer een computer met internet gevonden en zie daar: nieuws!

Foto’s volgen een volgende keer: we moeten ze eerst kleiner maken! Maar we hebben er al meer dan 1000, dus jullie kunnen straks je lol op!!

Voor Wim (en de rest):
Een Pa is een soort luxe terp: de maori’s hadden daar hun dorpen als een soort vestiging. Bestaande uit 2 of 3 ringen.

Voor Sonja en Fernand:
Leuk dat jullie onze verhalen ook volgen! Hopen jullie de verhalen zelf ook te kunnen vertellen.

Voor John en Florence:
Sorry, de vorige keer is jullie berichtje weggevallen. Maar Mevr. Bakker kennen ze niet en wij genieten volop!!! 

Birdiebirds

Om half 8 keurig naast het bed… en wat bleek… regen! Dus eerst maar gebeld met Discovery (niet de zender) of de tocht naar het eiland doorging. Gelukkig wel, dus lunchpakketjes gemaakt en opweg.

Eerst met een relatief kleine boot over open oceaan, maar toen op een geweldig eiland terecht gekomen: een birdsancutary. Hier hebben ze alle preditors verwijderd en bijna uitgestorven vogels teruggeplaatst met een kans tot overleven. We hebben eerst de guided tour gedaan. Hierbij uitleg gekregen en een paar vogels gezien, die je zelden ziet!

Na lunch bij de informationcentre (onze eigen pakketjes) zelf op onderzoek uitgegaan en een groot deel van het eiland rond gelopen. We hebben slechts 10 minuten onder de paraplu gelopen, voor de rest was het droog en brak er af en toe een waterig zonnetje door.

Om 15:30 vertrok de boot en aangezien ze niet wachten op laatkomers, op tijd naar de boor terug  gegaan. Behoorlijk overweldigd door wat we hebben gezien en gehoord, hebben we het verder rustig aann gedaan.

Looking through the pictureframe

Het was helaas de dag van vertrek uit de Coromandel, maar we hebben er veel moois voor terug gekregen. Na afscheid van Sue Poland, met de mededeling dat we absoluut terug moesten komen (tja, dat wordt weer sparen), zijn we westwaarts gereden. We hebben opnieuw langere tijd stil moeten staan bij een landslide, de gevolgen van de storm zijn nog steeds merkbaar.

Vanaf Thames zijn we de kustweg noord opgegaan. Een schitterende omgeving. Eerst plat, vervolgens heuvelachtig. Halverwege de route was een bijzonder uitzichtpunt: vlak bij het strand staat een enorm schilderijlijst opgesteld, zonder schilderij. Een beetje als bij de Engel (voor de kenners). Natuurlijk daar gestopt voor foto’s. Helaas begon het juist daar stevig te regenen, maar paraplu’s bieden uitkomst.

De rest van de rit vervolgt en aangekomen in Orewa. Ons geïnstalleerd in de cabin en vervolgens onze excursie geboekt voor morgen: Tikitiki matanga (vogeleiland). Helaas de opening van de Olympische Spelen niet meer gehaald: wij lagen reeds in diepe rust!

Rondje Coromandel

Vanmorgen op tijd ons bed uitgegaan en weer heerlijk op het terras ontbeten. Vervolgens in de auto gestapt: een rondje Coromandel staat op het programma.

Eerst naar Thames: een stadje uit de 19de eeuw, met nog vele originele gebouwen. Daar de Heritage Trail gedaan (en MCD weer gesponsord, the Boss niet kunnen ontdekken, maar wel delidelights!). Vervolgens de kustweg noordwaarts geslingerd: af en toe gaat het over in een one-lane-way (de ruimte naast de rotsten is te smal). Uitgekomen bij Coromandel (de mensen in Nederland bijgepraat) en aan de noordkand de pas overgestoken om aan de andere kant weer zuidwaarts te gaan. Een geweldige tocht door een geweldig landschap.

Berichtje tussendoor

Hoi allemaal,

Leuk de reactes die we van jullie kant krijgen. Helaas is de internet verbinding niet overal even soepel. Dat is de reden dat het soms wat langer duurt voor jullie van ons horen. Maar we houden bij wat we doen en dan krijgen jullie extra veel leesplezier in 1 keer! We hebben elke dag een verhaal, niet alles is op de eerste pagina zichtbaar, dus even verder kijken! verder staan er ook foto’s.
Veel plezier!!
Voor Janny en Freek:
Hopen dat jullie de onderbroken nacht inmiddels hebben goed gemaakt! Als het goed is verder geen verstoringen meer (toetsenbord geblokkeerd). Maar leuk om jullie stem weer even te horen.

Voor An:
Leuk ook van jou te horen. We vermaken ons prima en houden jullie op de hoogte.

Voor Frits:
Natuurlijk overleven wij alles! Zelfs 2 stormen zwaarder dan de afgelopen 40 jaar!

Voor Henk:
Zoals je ziet hebben we een groot deel inmiddels afgelegd. We genieten volop!

Voor Wim:
Als jullie slapen, beleven wij allerlei avonturen, dus slapen wij als jullie wakker zijn. We ploeteren wat af maar de wijn is lekker.

Voor Ben:
De regen verdwijnt waar wij verschijnen! Maar we zijn in onderhandeling met  department of export…

Voor Fred:
Ik wist dat jij het Speelwijzer front uitstekend weet te bewaken! Hier staat volop Kompan!! Als de Lede in Zetten  niet door gaat, een filiaal openen in Nieuw Zeeland?? Mag je doorgeven aan Rob als je hem spreekt (misschien extra motivatie?)!

Wonderen der natuur

Vanmorgen om kwart over 7 is Ronald het bed uitgesprongen: er was een prachtige zonsopgang die vanuit het huis goed te volgen was. Dat moest natuurlijk worden vastgelegd.
Na een heerlijk ontbijt in het zonnetje op het terras zijn we naar de top van de heuvel waarop het huis ligt gelopen. Dit heet Mount Paku, is een voormalige Pa en er wordt gezegd dat als je de top haalt, je binnen 7 jaar weer terug komt. En daar gaan wij natuurlijk voor.
De wandelroute loopt via de achtertuinen van de bewoners. Volgens de dame van de I-site de gelegenheid om dat legaal te doen. Vervolgens via steile paden, enkele trappen en tenslotte klauteren over rotsen (deel 3 cursus gemslopen). Maar dan heb je ook wat!
Na terugkomst in het huis wat gegeten en toen op weg gegaan naar Shakespears look-out (landingsplaats van Captain Cook), naar Ferrylanding, vervolgens met de Ferry naar Whitianga gegaan. Daar was niet zo heel veel te beleven, dus weer terug naar de auto.
Vervolgens op weg gegaan naar de parkeerplaats bij Cathedral Cove. We hebben de auto weggezet en zijn de wandeling van 45 minuten begonnen. Eerst gaat het bergafwaarts, vervolgens weer bergop, dan weer bergafwaarts en vervolgens weer bergop. Heel frustrerend als je weet dat je op zeeniveau moet eindigen. Maar na ongeveer 40 minuten stonden we op het strand bij de Cove. Geweldig!! Dat de natuur zo iets kan creëren. En we hadden geluk want het grootste deel waren we alleen, zonder andere toeristen.
Nadat we ons spraakvermogen weer terughadden zijn we weer teruggewandeld, in een heerlijke zon, door een schitterende omgeving (en we zijn nu bijna gevorderd gems!)
Tenslotte nog naar Hot water beach gegaan. Inderdaad zie je stoom komen waar het koude zeewater het grondwater in gegraven kuilen raakt. Maar omdat het donker begon te worden, inmiddels vloed begon te komen, waardoor het strand moeilijker bereikbaar was en wij geen Duitsers zijn die gaten graven, zijn we weer terug gegaan naar huis.
Daar een rustige avond gehad bij een heerlijk brandende haard met heerlijke muziek.

Op naar sprookjesland

Vandaag uit Ohope vertrokken naar de Coromandel. Het was weer schitterend weer, dus genoten van de tocht langs de kust. Bij Minden road de lookout opgezocht, waar we een schitterend uitzicht hadden over de Bay of Plenty.
Vervolgens de tocht verder ingezet. Omdat we redelijk vroeg waren hebben we in Haihi een stop bij de Subway gemaakt. Het perfecte moment, want terwijl wij genoten van ons broodje barstte een hagelstorm los. Maar terug in de auto begon de zon weer te schijnen.
De route was schitterend: anders dan wat we tot nu toe hadden gezien. Ruige bergen, groene heuvels en kronkel wegen. Volop genieten.
Rond half 3 waren we bij ‘On the Edge’, ons verblijf voor de komende 3 nachten. En wat voor verblijf: 3 slaapkamers, 3 badkamers, luxe keuken, eetkamer, woonkamer, haard en een terras met schitterend uitzicht over zee…
We hebben ons geïnstalleerd en zijn nog even naar de I-site gereden voor informatie. ’s Avonds bij de haard, onder het genot van o.a. een glaasje rode wijn, besloten wat we de komende dagen zouden gaan doen. Maar het wordt hoe dan ook genieten!

Verlaten stranden…

Na een ochtend niets doen (wat gelezen, tv gekeken, foto’s overgezet, verslag bijgewerkt… dus niet helemaal niets doen), zijn we ’s middags naar de I-site van Ohope gereden en hebben de auto geparkeerd. Vanuit daar begon een wandeling over het strand van 45 minuten. Omdat we ook terug moesten leek ons dat een leuke bezigheid voor die middag. We waren er echter al in 20 minuten, dus besloten de wandeling die er aan gekoppeld lag ook te lopen: over de berg heen naar een punt waar je alleen met laag water kan komen. We hebben deel 2 van de cursus gemslopen nu ook volbracht. Maar met een goede reden: aan het eind lag een schitterend strand, bijna geheel afgesloten van de rest van de wereld. We hebben hier heerlijk in de zon gezeten en genoten van alles om ons heen.
Helaas kwamen donkere wolken over de berg, dus de weg terug ingezet… halverwege, op het hoogste punt van de berg, barstte de regen los… Als verzopen katten kwamen we weer onder aan de berg bij het strand waar we waren begonnen. En daar begon de zon weer te schijnen! Enigszins opgedroogd het laatste deel gelopen en terug naar de cabin gegaan.

Spoorzoeken

De storm heeft stevig huisgehouden: we wilden vanmorgen het strand oplopen, maar dat ging niet omdat we dan een sprong van 1,5 meter naar beneden moesten maken: het geleidelijke pad was weggeslagen. Maar de zon scheen volop, dus tijd om op pad te gaan. Eerst naar Whakatane gereden voor een kaart met wandelroutes. Voorzichtig geïnformeerd naar tochten naar White Island, maar dat was uitgesloten. Het was niet verantwoord de oceaan op te gaan, laat staan over te stappen op een rubberbootje en vervolgens het eiland. Daarom maar de riverwalk gelopen. Onderweg langs allerlei historisch punten gelopen en geëindigd bij de uitmonding in de zee. Hier waren allerlei strandjutters aan de gang. Omdat de auto in de stad stond de weg terug gegaan en vanaf daar naar de wandelroute naar de Pa gereden… althans, we hebben de straat gevonden, maar geen pad. Waar we de straat inreden stond een bordje dat we daar heen moesten rijden. Maar enkele honderden meters verder op stond weer een bordje de andere kant op! De auto geparkeerd en naar een look-out gelopen. Terug in de auto weer de straat door gereden, maar geen wandelroute gevonden. Dan maar naar de cabin om te eten.
Aangezien het nog steeds stralend weer was, ’s middags weer op pad gegaan: naar de Pa, maar nu via de autoroute! Wederom schitterend uitzicht in een schitterende omgeving. Op de terugweg nog bij het strand gestopt en daar lekker uitgewaaid.