NZ 2012
Wazige torens, dobberende dopjes en schitterende lichten
We zitten nog niet helemaal in het Hongkongse ritme, dus om 5 uur vanmorgen waren we allebei klaar wakker. Het is gelukt om tot kwart over 6 te blijven liggen, maar daarna zijn we toch maar opgestaan. We hebben wat aangerommeld, gedouched en toen naar het restaurant gegaan voor ontbijt. Zeer uitgebreid, zowel Europees, Amerikaans als Aziatisch. Maar we hebben ons gedragen. Even naar tienen zijn we naar de Lobby gelopen voor onze toer. We stonden ons een beetje te oriënteren in de straat toen Zoe al aan kwam lopen. Konden we meteen van start. De verrassing van de dag was dat wij de enige op de toer waren en dus een halve dag de beschikking hadden over een privé gids en een privé chauffeur. Als we ergens langer wilden blijven of even wilden stoppen, dan was dat geen probleem. Het eerste punt was Victoria Peak. Het was de bedoeling dat we met de bus omhoog zouden gaan, maar aangezien wij het voor het zeggen hadden, hebben we het aanbod van Zoe met beide handen aangegrepen en zijn we met de stijle tram naar boven gegaan. En stijl is ‘ie… 45 graden! Boven zouden we een schitterend uitzicht hebben over HongKong… als op deze hoogte geen wolken zouden hebben gehangen. Natuurlijk hebben we wel wat rondgekeken, maar HongKong bleef verscholen. Maar ook daar was een oplossing voor. De chauffeur is gewoon naar halverwege gereden en heeft het busje daar aan de kant gezet. Nog wel wat wazig, maar we hadden uitzicht! In de verte zagen we verschillende beroemde gebouwen, het oude vliegveld (onmogelijk om daar te landen) en de racebaan. Vervolgens weer op weg gegaan. Maar vrij snel weer gestopt bij het enige chinese huis dat in HongKong staat. Deze was enkele jaren geleden gekocht door een rijke chinese zakenman en die begon meteen met het afbreken. Hij wilde de grond hebben, niet het huis. Gelukkig kwamen de burgers in opstand en heeft de gemeenteraad dit overgenomen. Het is nu een beschermd gebouw uit beging twintigste eeuw. We gingen weer verder. Naar een plek, vlak bij Repulse Bay Beach. Hier staan allemaal kleurrijke beelden van goden die ook door de lokale bevolking nog volop vereerd worden. Geweldig om van een lokale dame de betekenissen te horen. Zo staan er vaak twee leeuwen bij een tempel of ingang. Ze lijken gelijk, maar dat is schijn. De ene is een mannetje en heeft een bal onder een poot, de andere een vrouwtje met een baby-leeuw onder de poot. Ze dienen als bescherming. Veel in de cultuur is rond. Dat is omdat dit oneindig is en rond is perfect. Vaak zie je bij offeringen ook appels en sinaasappels, omdat deze ook rond zijn. Om een tempel binnen te komen heb je regelmatig een ronde ingang, waar je als het ware doorheen moet stappen. Door de verhoging kunnen mensen er wel door heen, maar het kwaad niet. Verder worden schildpadden en olifanten vereerd omdat ze staan voor een lang leven. Boeddha wordt op verschillende manieren weergegeven. Maar in feite staat het steeds voor het zelfde: lang en rijk leven. Verder het terrein af stonden twee enorme beelden. De ene een godin. Zij staat voor genezing en mededogen. Zieken komen naar haar toe om beter te worden. Ze heeft een koker in haar hand waar de mededogen uit komt. Haar andere hand heeft ze zo dat de duim en de middelvinger elkaar raken, opnieuw een teken van mededogen. Daarnaast stond een enorm mannelijk beeld, ook weer voor welvaart. Er waren verschillende bolle boeddhaatjes die vrolijk lachen. Dat is niet zo vreemd, want zijn bolle buik is goed gevuld, waardoor hij blij is, omdat hij welvarend is en zijn buik goed kan vullen. Ook deze staat dus voor welvarendheid. Er is een beeld, die je eerst met twee handen over zijn gezicht moet strijken, vervolgens over zijn armen, dan over zijn geldbuidel en dan je handen goed gesloten in je zak moet steken, zodat je zijn rijkdom overneemt. Er staat een Thaise Boeddha met vier gezichten. De eerste geeft welzijn, de tweede is ons even ontschoten, de derde voor eerlijkheid en de vierde voor mededogen. Verder naar beneden zijn we over een brug heen en weer gelopen, waardoor we ons leven met drie dagen hebben verlengd. Zijn we langs het beeld voor de liefde gelopen, beladen met rode linten en bij een reuze vis die als wensput dient, maar waarvoor je wel wat moet doen. Je moet een munt in zijn mond op vier meter hoogte gooien en dat lukt niet zomaar. Veder staat er nog een tempel met de good-luck-charm op vele verschillende manieren geschreven. Na al deze indrukken en informatie zijn we lekker het strand opgelopen en langs de zee gelopen. En natuurlijk de Chinese zee gevoeld! Toen weer naar de bus terug en naar de volgende stop: verrassing… naar een juweliers atelier. Daar hebben we een korte uitleg gekregen, een rondleiding door het atelier en toen de showroom in. Daar kon je van alles kopen. Maar bescheidenheid (en een bescheiden portemonnee) siert de mens. Ciska heeft van Ronald wel een hanger gekregen van een dansend paar. Hiermee heeft dit atelier een prestigieuze prijs gewonnen voor beste designersontwerp. En een hanger met het Chinese sterrenteken voor haar geboortejaar. Toen maar snel weer naar de bus. Op naar Aberdeen. Dit is het vissersdorp op het water in HongKong. En ja, dat kun je het beste vanaf het water bekijken. Dus op een traditioneel bootje (inmiddels wel commercieel), een sempan gestapt en de haven rond gevaren. Volop tegenstellingen. Luxe jachten naast vervallen, nog net niet zinkende woonbootjes van de vissers. En een enorm drijvend restaurant. We hebben verschillende manieren gezien waarop de vis wordt gedroogd en de tempel op het water om voor een goede vangst te bidden. Na een half uurtje stonden we weer op de kade en waren we aan het einde van de toer. Op weg naar het hotel hebben we nog gezellig met Zoe zitten kletsen, waarbij ze op een gegeven moment toegaf niet het idee te hebben aan het werkt te zijn. Zij vond het dus blijkbaar net zo leuk als wij. Maar oef… wat een indrukken!
We besloten de rest van de dag niet te veel meer te doen, dus eerst op de hotelkamer gebleven. Maar het was inmiddels lekker weer, waardoor we besloten toch de schoenen weer aan te trekken. Konden we meteen kijken of we ergens konden eten. Eerst naar de straat gelopen met de Irish Pub, om te kijken of het wat was. Het zag er uit als een Irish Pub en leek ons wel wat voor later op de avond. Verder wilde we een inventarisatieronde doen met betrekking tot Kowloon Park. Via een straatje met allemaal restaurantjes en terrasjes (wie weet om straks wat te eten). Leek wel wat op het straatje in Den Bosch. Vanaf daar door de winkelstraat (een van de velen) naar het Park. Het wordt saai, maar ook deze was weer schitterend. Met een trap omhoog, zigzaggen en toen een doolhof in. Vanaf daar langs de vijvers met fontein, bij een andere vijver waar allemaal Flamingo’s stonden. Schitterende dieren. Toen de trappen omhoog, waarna we uitkwamen bij de papagaaienkooien. Daar rond gekeken en toen door, via enkele trappen weer naar beneden, langs het openluchtzwembad, langs dames die zich bezig hielden met Taiji en weer terug bij de trappen. Het was nog vroeg, net 6 uur, dus tijd genoeg om nog wat winkelstraten door te lopen als inventarisatie. Ondertussen al wel kijken of we iets zagen om te gaan eten. Genoeg te zien, maar niet echt gezellig. We liepen steeds verder, tot we weer in de buurt waren van het kleine straatje met de terrassen. We besloten italiaans, spaans, australisch, mexicaans en ultra-modern te laten voor wat het was en een chinees/kantonees/japans restaurant binnen te gaan. We hadden gezien dat ze Dim Sum hadden en dat leek ons wel wat. Het was er niet druk, maar we kwamen voor het eten. En dat was verrukkelijk! Genoten van de verschillende varianten die ze ons voorschotelden en toen snel even naar het hotel gelopen voor warme jas en sanitaire stop. En toen was het tijd voor de avondshow… Iedere avond, om de avond met muziek, wordt er een lichtshow gegeven aan de haven van HongKong Island en Kowloon: Symphony of Light. Het was een kunst om er te komen, aangezien we een vrij drukke weg over moesten steken en er waren geen plekken waar dat als voetganger mogelijk was. Na een leuke omweg is het uiteindelijk wel geluk en kwamen we bij de Clocktower, het begin van de promenade. Op het moment dat we daar waren begon de show. Snel een plekje vooraan uitgezocht en toen was het genieten… schitterend… sprookjesachtig. Allerlei gekleurde verlichtingen op de grote torens, laserbeams, en knipperende schijnwerpers die op de maat van de muziek in een schitterende compositie aan en uit gingen, terwijl gelijktijdig allerlei bootjes, velen ook met mooie verlichting, over het water voeren, terwijl ook het licht van de show op het water weerkaatst werd. De show duurt ongeveer een kwartier en daarna hebben we nog genoten van het uitzicht op ‘modern Venetië’. Omdat we nu toch op dreef waren besloten we meteen een bezoek aan de Irish Pub te brengen. Eerst zijn we de hele promenade afgelopen en toen weer het winkelgebied ingedoken. We hadden een doel dus de winkels genegeerd en rechtstreeks naar de Pub gegaan. Daar was verder niemand. Niet echt een locatie voor een gezellige avond. We hebben besloten alles te laten voor wat het was en naar het hotel terug te gaan. Dat niet veel meer doen was nog niet gelukt, dus daar was het nu hoog tijd voor.