Van hoog naar laag

Vandag besloten we het anders te doen dan voorgaande dagen: we hebben gebruik gemaakt van de metro! Ons doel van vandaag was namelijk het kasteel (Castell de Montjuic), boven op de berg aan de rand van de stad. En om daar te komen moet je een behoorlijk stuk omhoog. Maar… daar zijn oplossingen voor, namelijk eerst met de metro naar Paral-lel, daar de Funicular (een cablecar die stijl omhoog gaat) en vervolgens de Teleferic (een gondola). En hoewel je bij gebruik van de laatste juist weer tussen hemel en aarde bungelt, had dat toch onze voorkeur boven de warme stijle klim. Zo gezegd, zo gedaan. De Teleferic eindigt bij het kasteel, dus daar van start gegaan. Helaas zijn ze met een grondige verbouwing bezig, waardoor we niet overal konden komen. Maar het is een indrukwekkend bouwwerk dat een bloedige geschiedenis kent. Het kasteel doorgelopen en helemaal rondom de voet gewandeld en toen de weg naar beneden ingezet. Als je de juiste route loopt, kom je langs allemaal schitterende tuinen. Helaas hebben de Spanjaarden nog niet bedacht dat je daarvoor een route met bewegwijzering kan uitzetten en de Garmin kent alle sluip-door-kruip-door paadjes niet. Gelukkig was de eerste snel gevonden: Jardins del Mirador. Dit park bevat een mooie waterpartij en een gelegenheid om te eten. Dus zonder meer een park dat ons goed is bevallen. Het volgende park was Jardind de Joan de Brossa. We zagen wel een ingang van een park, maar daar stond en andere naam bij en volgens de Lonely Planet moesten we nog een stuk verder lopen. Dus dat gedaan. Tot we vlak bij de opstap van de Teleferic waren. Dat betekende dat we de ingang hadden gemist. Maar er lag een ander park waar we inkonden. Hoewel dat inhield dat we weer naar boven moesten en de Lonely Planet nadrukkelijk had aangegeven dat het vanaf het kasteel ‘only down hill’ was, toch maar gedaan. En gelukkig, want dat was het park dat we gemist hadden. Vanuit dit park kwamen we in Jardins de Mossen Cinto Verdaguer. Dit park bestaat naast veel gras en bomen uit verschillende bakken met waterplanten, ofwel: waterlelies. Het begon goed: de eerste vijver stond droog. Maar de aanhouder wint en vervolgens via een trap gegaan omgeven door bakken met waterlelies. Vervelende was dat we weer bergop gingen. Na dit park was het een stukje lopen naar Jardins Laribal. Dit park ligt op het stijlere deel van de berg en bevat vele trappen en paadjes, maar ook fonteinen, pergola’s en zithoekjes. Laatste punt van de route was het Museu Nacional d’Art de Catalunya. Niet omdat we het museum wilden bekijken, maar vanwege het schitterende gebouw en de enorme fonteinen die er bij horen. De eerste blik op het gebouw was geweldig. Schitterend gelegen tussen groene bomen en daar impossant boven uitsteken. Eerst naar de hoofdingang gelopen, vervolgens in de schaduw genoten van ijs (het was inmiddels boven de 30 graden en wij vonden dat we het na al dat klimmen wel verdiend hadden), en toen naar de achterkant gelopen. Daar met de roltrap omhoog gegaan om een beter uitzicht te hebben en een stukje van het Olympisch stadion mee te pakken. Vanaf het voorplein van het museum heb je weer een schitterend uitzicht over de stad. Dus foto’s gemaakt en toen met de roltrap naar beneden. Helaas deden de fonteinen het niet, inclusief the magic fountain. Hadden deze het wel gedaan dan was het waarschijnlijk sprookjesachtig geweest. Nu was het vooral warm! Na een ochtend en middag lopen vonden we het hoog tijd om het appartement weer op te zoeken. En vanwege het protest van onze voeten (blijkbaar hebben we toch al behoorlijk wat kilometers lopen achter de rug en beginnen ze nu in opstand te komen) hebben we het de rest van de avond lekker rustig aan gedaan.

Historisch Barcino

Voor vandaag hadden we weer een leuke route uitgestippeld: de historische route door Barri Gotic, maar dan natuurlijk wel weer met onze eigen aanpassingen. Vertrokken vanuit het appartement en eerst gelopen naar Placa de la Vila Madrid via allerlei kleine straatjes. Je waant je bijna in de middel eeuwen. Op het plein lag een verlaagde tuin met daarin verschillende Romeinse tombes. Deze zijn opgegraven langs de weg die in de Romeinse tijd over het plein liep. Het plein op zich ziet er ook oud uit, maar het oudst-lijkende gebouw stamt uit 1945. Vanaf het plein andere straatjes door richting Esglesia de santa Anna; een kerk uit de 12de eeuw die slechts sporadisch toegankelijk is . Hij was nu wel open, maar voor een concert. Het gebouw dus maar van de buitenkant bewonderd en verder gelopen. Op naar de Carrer de N’Amargos. Deze straat was niet alleen de eerste straat in Barcelona die gasverlichting kreeg, maar er zou ook een stuk van de Romeinse muur zichtbaar zijn. Wij zijn niet verder gekomen dan een bord aan de muur bij nummer 13. Niet gehinderd door tegenslagen weer verder gelopen. Het kronkelen door de nauwe straajes was al een belevenis op zich dus wij lieten ons niet van de wijs brengen. Op naar La Catedral. Deze kerk staat er al vanaf de 12de eeuw, maar is in de loop van de jaren steeds aangepast, uitgebreid en gerenoveerd. En als een van de weinige gebouwen gedurende de (burger)oorlog niet gesneuveld is. Dat de kerk oud is, is binnen goed te ziet. Zeer indrukwekkend, maar wat ons nogal vernbaasde is de moderne vorm van ‘een kaarsje branden’. Je gooit geld in een metalen box en vervolgens gaan er enkele letlampjes in een standaard branden! Hier doen wij niet aan mee! We zijn de kerk rond gelopen en vervolgens via de zuidwest kant verlaten, via de oude deur die ook in de eerste kerk op deze locatie zat. Via een gang kwamen we bij de cloisters. Heerlijk koel. In het midden was onder andere een vijver met fontein, bedoeld om uit te drinken en een grotere vijver met 13 ganzen. De patrones van vroeger Barcelona was 13 toen ze heilig werd verklaard. De ganzen symboliseren haar heiligverklaring. Nadat we de cathedraal hadden verlaten was het even zoeken naar Casa de l’Ardiaca. Deze was gebouwd aan de oude Romeinse muur, wat ook goed zichtbaar was. Vervolgens door naar placa de Sant Felip Neri. Hier staat niet alleen de kerk van dez heilige, maar het plein heeft een enigszins legubere reputatie; in de muur van de kerk zitten machinegeweer-gaten. In 1939 zijn Spaanse nationalisten door aanhangers van de Fransen daar in grote getalen geexecuteerd. Vreemd als je verder de serene sfeer van het pleintje met de vriendelijke fontein ervaart. Onze volgende stop was het paleis van Fiveller. We zijn op het plein geweest, maar hebben geen paleis gevonden… dus maar door naar Centre Civic Pati Llimona. Hier is een poort van de oude Romeinse muur en kon je een deel van de muur zien. Het was dat de Garmin aangaf dat we er waren, maar anders hadden we ook deze gemist. Die spanjaarden begrijpen het af en toe echt niet. Hebb je een schitterende historische poort, bouw je er gewoon appartementen om en op… Dus om de stemming op te krikken: lunch bij Starbucks. Jawel, we hebben er verschillende gevonden en dit was de eerste keer dat we er ook echt naar binnen zijn gegaan.

Na voor de inwendige mens te hebben gezorgd weer verder gegaan. Nu naar Museu d’ historia de la ciutat. Hier heb je TimeTeam meets Cities of the Underworld (voor de kenners onder ons). Hier zijn we dan ook echt naar binnen gegaan. Wederom gebruik gemaakt van de audiotour. Ideaal, want je krijgt veel achtergrond info van hetgeen je ziet. Dit is geen museum voor een half uurtje. De tour duurt ruim 2 uur. En wij hadden zelfs nog meer nodig. Het museum is in een oud paleis gevestigd. Je begint op de begane grond waar je uitleg en artifacten van Barcino te zien krijgt. En dan ga je met de lift naar beneden: de grond in. Onder het gebouw, wat zelf uit de middel eeuwen stamt, zijn de opgravingen van de eerste Romeinse settlement Barcino. Je loopt als het ware door de straten van 2000 jaar geleden. Er zijn huizen, een visverwerkingsbedrijf, een stoffen en -verffabriek en een wijnmakerij! Heel bijzonder. Zeker als je weet dat een deel van de opgravingen juist weer onder La Catedral lopen. Na een tijdje ga je wat hoger en kom je in 7de eeuwse opgravingen, onder andere van een eerdere kerk. Uiteindelijk zit je weer op hedendaags niveau. En dan is het zoeken naar de ingang. We moesten namelijk onze rugzakken in kluisjes stoppen en die wilden we graag terug. Maar dat lukt niet zo maar. Uiteindelijk het pand maar verlaten via de kant die ze ons opstuurden en via een omweg weer naar de ingang van het museum gegaan. We hebben nog een tijdje zitten luisteren bij straatmuzikanten en toen de weg richting appartement ingezet. En zoals inmiddels traditie begint te worden, later lekker naar het park vlakbij gegaan, waar we hebben liggen lezen en mensen bekeken.

Stapje voor stapje voor stapje voor stapje…

Vanmorgen toch maar de wekker gezet, gezien de lange rij wachtenden bij La Sagrada Familia. Deze keer zouden we het voor zijn. Opnieuw niet voor de metro gekozen maar een gezonde morgenwandeling ingezet. Vol goede moed naar de ingang van La Sagrada Familia gelopen… en toen de hoek om… langs de rij… verder langs de rij… weer een hoek om en halverwege het blok aangesloten. Stapje voor stapje voor stapje voor stapje de weg naar de hoofdingang weer terug gelopen. Na ruim een uur konden we naar binnen. Maar we hadden inmiddels wel vele (zeker niet alle) details van de buitenkant in ons op kunnen nemen. Wat een kerk, als je het al kerk kunt noemen. Weer geen rechte muren, maar overal natuurlijke vormen. Je komt letterlijk ogen te kort. Overal hoekjes, rondingen, gekleurde lichtinvallen, trapjes, etc. Slechts een deel was toegankelijk, de rest was achter doeken of hekken omdat daar nog aan gewerkt wordt. Nadat we het interieur hadden bekeken zijn we opzoek gegaan naar de lift. Eerst naar buiten en dan via een andere ingang, deels nog met golfplaten bekleed weer naar binnen. Ze hebben het leuk bedacht: met de lift naar boven en lopend naar beneden. Met een lekker tempo omhoog. Leuk… tot je naar buiten kan kijken. Dan blijkt dat je toch wel hoog zit… erg hoog! Eerst over een brug van 2 torens naar 2 naastliggende torens. Schitterend uitzicht! Vervolgens de toren in en via een smalle trap de weg naar beneden ingezet. Stapje voor stapje voor stapje voor stapje… Tussendoor waren letterlijk verschillende fotomomenten: kleine balkonnetjes waar je geweldige foto’s kan nemen. Ronald heeft daar dan ook dankbaar gebruik van gemaakt. Ciska vond het in het trappenhuis met een zijdelings blik naar buiten ook gezellig. Halverwege veranderde de trap. In plaats van een middenkolom zat daar een gat en een leuning aan de buitenmuur. Gaudi hield van natuurlijk licht in alle ruimtes en gebruikte daar ook het trappenhuis voor! In iets langzamer tempo toch beneden gekomen. Buiten nog het een en ander bekeken en toen weer richting het appartement. Een groot deel van de dag was inmiddels voorbij.

‘s Avonds zijn we weer naar het park gelopen, gewapend met water en boeken. Aangezien de comfortabele bomen allemaal bezet waren hebben we een plekje op het gras uitgezocht en hebben daar heerlijk zitten lezen. Toen de lucht er enigszins dreigend begon uit te zien (was bedrog, want nog geen druppel gezien) en het eigenlijk ook te donker werd om te lezen weer terug gegaan.

Howdy Gaudi

Vandaag op tijd de deur uitgestapt en op pad gegaan. Gaudi-dag dus onze eigen route uitgestippeld. De route vanaf internet is vooral via de metro en zoals we nu weten met een reden. Maar we wilden genieten van de zon, dus op stap. Eerst naar Casa Calvet. Dit huis is door Gaudi ontworpen. Omdat het particulier bezit is slechts van de buitenkant een foto kunnen maken. Dat was anders met het Casa Batllo. Ook deze is door Gaudi ontworpen, maar hierbij is hij helemaal los gegaan. En het is toegankelijk. De rij viel mee, dus naar binnen. We kregen meteen een audio-aparaat, zat bij de prijs in. En slim want zo begrijp je beter wat alles betekent. Eerst naar de eerste verdieping, via een bijzonder trappenhuis. De tegels zijn daar onder licht en boven donker, omdat boven meer daglicht komt en het onder dus donkerder lijkt. In het huis is geen rechte muur te vinden. Mensen die van haakse hoeken houden moeten hier slikken en mensen die al niet tegen ‘door de hoek heen behangen’ kunnen, kunnen beter wegblijven: hier wordt door de hoek heen getegeld! Via allerlei bijzondere ruimtes steeds hoger tot we op het dak stonden: woorden schieten te kort, een overweldigende ervaring als je van Gaudi houdt. Overal ziet je natuurlijke vormen terug komen en als je denkt dat inderdaad nergens iets in te herkennen is, blijkt er vanuit een bepaalde plek een draak op het dak te zitten! Weer buiten naar het volgende huis gelopen: Casa la Pedrera. Daar stond een enorme rij buiten, dus maar doorgelopen naar de Sagrada Familia. Wat een ongelovelijk gebouw! De rij was daar echter nog langer en wij zagen het niet zitten om meer dan een uur in de brandende zon te wachten. Naar het Parc Gaudi gelopen en wat gegeten en toen een nieuw plan gemaakt: op naar Parc Guell… alleen op de kaart zie je niet dat dit boven op een heuvel ligt en dat de wegen er stijl naar toe lopen. En het was maar 2,5 km lopen!! Met geslonken watervoorraad gearriveerd. En niet alleen wij! Honderden mensen die het park ook wilden zien. Bij de ingang was het zwart van de mensen, maar na bloed, zweet en tranen (nou ja, de eerste in ieder geval niet) gingen we niet onverrichter zaken terug. Het is gelukkig een groot park, dus de mensen vind je later niet meer terug. Maar ook in het park was het in eerste instantie alleen berg op. Na geslinger (ook de parken van Gaudi kennen geen rechte lijnen) kwamen we op het hoogste punt: de top waar een kruis staat. Het kruis staat op een plateau, waar je op kon klimmen. Tja, en nieuwsgierigheid wint het van de hoogtevrees, tot het moment dat je vol in de wind staat en er geen leuning meer is waar je je aan vast kan houden. Ronald heeft foto’s gemaakt zodat Ciska in het apartement van het uitzicht kan genieten. Na de top ging het gelukkig weer bergaf. Langs de bijzondere Gaudibank weer naar de uitgang en vervolgens de weg naar het appartement. Daar aan het begin van de avond aangekomen, net op tijd want onze voeten weigeren vanaf nu dienst!

Fooooooooood!!!!

De eerste echte dag in Barcelona. We hebben besloten om het nog niet meteen te gek te maken. Aangezien we ook de komende dagen willen eten, hebben we besloten vandaag naar La Rambla te gaan en dan meteen langs de markt. Vol goede moed vertrokken. Wat meteen duidelijk werd is dat het een fascinerende stad is met een grote variatie aan mensen. En veel van die mensen zijn naar La Rambla! Bovenaan de weg begonnen. Vanaf daar stonden overal levende standbeelden, mooi en zeer lelijk, voor ieder wat wils. Niet ieder standbeeld had even veel geduld om stil te zitten, maar dat maakte niet uit. Halverwege La Rambla zagen wij ineens aan de zijkant zich iets van een markt aftekenen. En inderdaad dat was de Marcat de la Boqueria… Foooooooooood: rijen vol met kramen met de mooiste kleuren fruit, groente en wat minder aantrekkelijk vlees en vis. En dan moet je je beheersen, omdat je in 10 dagen geen vrachtwagenlading voedsel kan wegwerken.! Dus eerst maar een de hele markt over om te kijken wat er allemaal was. Vervolgens maar eens uitgezocht wat een pond in het spaans was; een kilo van een en ander zou zeker te veel zijn (ongeveer het zelfde als otto panini in plaats van sei panini) en toen aan het werk. Eerst groentes uitgezocht voor een aantal dagen. Ook broodjes konden we niet laten liggen en tenslotte naar het fruit. Natuurlijk een en ander voor de komende dagen, maar ook een heerlijke smoothie! Reden genoeg om steeds weer terug te komen!

Terug naar het appartement gegaan via allerlei binnenweggetjes, in ieder geval een beetje uit de drukte. Na even te zijn bijgekomen weer op pad voor de resterende boodschappen, om het heetst van de dag vooral met de voeten om hoog te gaan zitten. Na het eten weer naar buiten gegaan naar het parc de la ciutadella; op nog geen 300 meter bij ons vandaan. Eerst onder de Arc de Triomph door en dan slenteren naar het park. Een geweldig park, waar mensen lekker op het gras liggen, kinderen spelen en honden rennen. Er zijn wandelpaden, is een vijver (en ja je kan er een bootje huren, maar zelfs de ongeoefende roeier redt het in een rondje 36!). Verder is er een fonteinpartij. Beste is de foto’s te aanschouwen. We hebben daar een tijdje gezeten, Ronald aan het experimenteren met zijn camera en Ciska met de Lonely planet. We zijn gebleven tot het donker werd. Met de verlichting aan is het namelijk ook heel mooi. Weer bij de Arc de Triomph aangekomen bleek deze niet te zijn uitgelicht, wat ons toch enigszins verbaasde. In twijfel of we door zouden lopen en hoe dit nou zo kon zijn, zagen we ineens een flits: de lampen gingen aan. Dus maar op een muurtje gaan zitten en genoten van het uitzicht…

Saludos de Barcelona

Jawel, de vakantie is begonnen. Veel te vroeg het bed uit (zelfde tijd als een gewone werkdag), alles in gereedheid gebracht en vertrokken naar Schiphol. Via versnelde incheck de koffers afgegeven en toen naar Starbucks…! Misrekening van Cis wat betreft de boarding time, maar na wat snelwandelen ruim op tijd bij de gate: het vliegtuig was net aangekoppeld en de reizigers moesten er nog uit. Maar met Duitse efficientie in rap tempo alles weer ingeladen en met slechts enkele minuten te laat vertrokken. De vlucht naar Frankfurt ging soepel. Vervolgens 2 uurtjes daar doorgebracht onder het genot van een miniscuul klein kopje espresso en een jaarvoorraad thee. Weer in het vliegtuig geconfronteerd met het eerste opstakel: de vluchtleiders in Barcelona zijn al met hun acties begonnen en het slot dat we hadden konden we niet krijgen. In ieder geval een vertraging van 30 minuten, waarschijnlijk meer. Maar de mazzel was dat wij 3 stoelen met z’n 2en hadden, dus lekker ruim geinstalleerd en toen wachten. Uiteindelijk kregen we weer voorrang en met een klein half uur vertraging de reis voortgezet. Het uitzicht uit het raam leek even tegen te vallen: slechts een wit wolkendek. Echter ineens allerlei vreemde punten eruit: we vlogen langs zwitserland. Heel bijzonder. Uiteindelijk lekker op tijd geland. De koffers waren er snel, een douane zijn we niet tegengekomen en vervolgens hartelijk ontvangen door onze chauffeur. Jammer alleen dat hij alleen spaans sprak en wij juist geen spaans spraken. Gelukkig was Columbus (het beeld) en La Rambla goed te begrijpen.

Het appartement is geweldig. De sleutelbewaarder is een knul die vloeiend engels spreekt en die we mogen bellen met vragen. De kamers zijn van een prettig formaat en vooral schoon en nieuw! De schoonmaker was nog wel even bezig, dus zijn we eerst op zoek gegaan naar een supermarkt. Na wat slingeren door de straten ook gevonden en de eerste inkopen gedaan. Terug in het appartement onze spullen uitgepakt en thee gezet. En nu dus lekker op de bank iedereen op de hoogte brengen van de voortgang. Oja, we hebben ook de beschikking over een i-pod dockingstation, dus we voelen ons al helemaal thuis.

Flight Schedule

Voor de thuisblijvers volgt hier het vlucht-schema:

FROM        TO        FLIGHT    DATE    DEP    DATE    ARR
———    ———    ——    —–    —-    —–    —-
Amsterdam     Frankfurt      LH4671    06AUG    0945    06AUG    1055
Frankfurt          Barcelona     LH4454    06AUG    1310    06AUG    1505

Barcelona         Frankfurt      LH4463    15AUG    0820    15AUG    1030
Frankfurt          Amsterdam  LH4676    15AUG    1305    15AUG    1410