blog

Terug op Changi Airport – Singapore

Het eerste deel van de terugreis zit er weer op.
De reis van 10 uur in een 777-300ER in Business Class is goed vol te houden. De stoelen zijn ERG breed. Neem de breedte van het vliegtuid, zet daar 4 stoelen in, en twee gangpaden van ongeveer 60 cm, dan blijft de rest dus voor de stoelen over. Inderdaad, een stoel heeft een breedte van meer dan 1 meter! Niet alles is zitgedeelte, er zit namelijk een klein strookje aan de zijkand, waar ze het tafeltje in verstopt hebben. Het zit gedeelte is ongeveer 90cm breed. Je kunt daar eigenlijk gewoon met twee personen inzitten! Als je de rugleuning van de stoel naar voren klapt en deze helemaal plat legt, krijg je een bed, waar je volledig plat kunt slapen. Lekker comfortabel !!!!!!

Zoals Freek al gezien had, waren we zo’n 10 minuten te laat. De bedoeling was dat we zo’n half uur eerder zouden landen, maar met een tegenwind van meer dan 100 km/uur lever je behoorlijk tijd in.

Aangezien we meer dan 4 uur moeten doorbrengen in Singapore en we geen zin hadden om weer 4 uur op een stoel te gaan zitten, zijn we maar het vliegveld gaan verkennen. Een aardig stuk lopen, maar daar blijf je wel lekker fris van. (Alhoewel het hier zo’n 27 graden is). Het is hier al donker, en aangezien je pas gratis vervoer en een tour door Singapore krijgt als je meer dan 5 uur moet wachten op de volgende vlucht, gaat dat voor ons niet op.
Voor John:
We hebben Parnell Rd inderdaad verkend en zelf de Starbucks gevonden. Ook daar heerlijke drankjes en heerlijke stoelen. Voor ons zat de Starbucks aan de linkerkant, omdat wij vanaf de heuvel richting de haven (dus richting Queensstreet/Customsstreet) liepen. De lantarenpaal hebben wij (gelukkig) niet ontdekt 🙂
Zoals een ieder wel begrepen zal hebben zitten we nu lekker uit te rusten in de Business Class Lounge. We moeten om 23:15 (locale tijd) boarden, dus we hebben nog een uur voordat we naar het vliegtuig wandelen. Niet te snel, want we hebben nog steeds vakantie!
We proberen de komende vlucht veel en lekker te slapen, zodat we uitgerust in Nederland aankomen om dan aan een aantal personen onze belevenissen te vertellen.

Tot gauw !
Groetjes, Ronald en Ciska

Laatste berichtje uit New Zealand

Hallo allemaal,

Het aftellen is nu echt begonnen, maar we wilden jullie toch nog op de hoogte brengen met de laatste verhalen. En wat voor verhalen, er zijn gewonden gevallen…!
We hebben weer ervaringen opgedaan die de nodige impact hebben gehad en we hadden er geen 1 willen missen.

Vanavond gaan we ons nog 1 keer te buiten bij de mexicaan (zie ook eerdere bericht) en dan geldt de harde waarheid van het inpakken van de koffer. Hij ging al moeilijk dicht, hopen dat de ritsen nu niet helemaal gaan springen…

Geniet van de nieuwe foto’s (jawel, om jullie jaloers te maken hebben we er nog een paar toegevoegd), de verhalen en tot gauw…

Groetjes,
Ronald en Ciska

De laatste dag

Na alle indrukken van gisteren was het moeilijk opstaan. Het lijkt alsof nu het einde nadert, de puf om wat te doen is weggevaagd. Omdat housekeeping op tijd langskomt toch ons boeltje bij elkaar gepakt en weer op stap gegaan. Eerst naar een boek/dvd/cd-winkel schuin tegenover het hotel. Het bestaat uit 4 verdiepingen en liefhebbers kunnen het daar dagen uithouden. Wij hebben er ruim een uur gesnuffeld en zijn toen Queenstreet in gelopen. Allerlei winkeltjes bekeken en eigenlijk niets gekocht tot we bij een fotozaak kwamen. Daar bleken canonlenzen met stabilisator verkocht te worden, zonder btw, dus extreem goedkoop. De telelens van Ronald heeft ook een stabilisator en dat bevalt dusdanig goed, dat hij ook een gewone lens met stabilisator heeft gekocht. Nog wat verder geshopt en de rest van de middag in het hotel doorgebracht.
Aan het begin van de avond nog even naar het internetcafé gegaan om de laatste verhalen op de site te plaatsen, waarna we ter afsluiting nog een keer bij Mexican Café gaan eten. Alles wat ons nu nog rest is de koffers te pakken, slapen en morgen terug naar Nederland te vliegen…

Draaien boven 1000-den lichtjes

Het was even wennen om weer in een grote stad te zijn: al vroeg werden we wakker van verkeersgeluiden. Maar dat is geen reden om vroeg op te staan. We hebben lekker uitgeslapen. Na het ontbijt zijn we naar de I-site gelopen om een buskaart te regelen. Vervolgens op de Link gestapt naar Parnell. We waren alleen de Lonely Planet vergeten, dus het was gokken waar de bekende huizen stonden. Op zich is de hele straat oud en zijn er schitterende huisjes. We zijn de straat doorgelopen, hebben wat zijstraten aangedaan en zijn bij Starbucks beland: tijd voor warme chocolademelk.
Omdat we onze reservering van de vliegtuigstoelen moesten veiligstellen, zijn we weer op de bus gestapt en naar het centrum gereden. Daar een internetcafé opgezocht en Singapore airlines benaderd. Bleek dat bijna alle Businessclass stoelen al vergeven waren. Ronald zal in rij 11 en Ciska in rij 17. Gelukkig waren in rij 22 nog 2 stoelen naast elkaar vrij, dus wij hebben dat omgezet. Vanaf Singapore stond wel alles goed. Snel nog onze site gecheckt en toen terug naar het hotel voor een boterham.
Daarna weer op de bus gestapt, dit keer met wetenschap waar 2 cottages in Parnell waren en daarna toe gegaan. Via het Warmuseum en de Domain naar de weg gelopen en op de bus terug naar het centrum gestapt.
Om 6 uur onze nette kleren opgezocht, aangetrokken en richting Skytower gelopen, waar we om 7 uur gereserveerd hadden voor the Orbit. Voor degenen die ooit nog in Auckland komen: daar moet je een keer gaan eten. Niet alleen is het eten meer dan verrukkelijk, maar het restaurant draait rond: in 1 rondje per uur. Schitterend als het inmiddels donker is en alle lichtjes in de stad branden! Een echte sprookjesachtige ervaring!

Vierde berichtje tussendoor

We zitten nu in Auckland en eigenlijk zouden we alleen inchecken, maar natuurlijk nieuwsgierig en even gekeken op onze site. We hebben vast weer nieuwe foto’s neergezet (hebben jullie ook weer wat te kijken). De rest van de verhalen volgt morgenavond (morgenochtend voor jullie). Maar even een korte reactie op een reactie:

Voor Freek (en de rest):
In Waitekere range hebben ze een standaard procedure voor het geval de stroom uitvalt: je moet vooral op je kamer blijven en het personeel komt vervolgens een kaarsje brengen… Helaas is bij Top 10 de service iets minder… Tasman had het toch wel goed voor elkaar. Maar gewapend met een zaklampje (Ronald is overal op voorbereid) kom je ook een heel eind!

Groetjes en tot gauw,
Ronald en Ciska

Back in bigtown

Vanmorgen alles opnieuw in de koffers gepakt en vertrokken voor ons laatste stuk autorit… de vakantie nadert nu echt zijn einde!
Ook vandaag weer volop zon. Vreemd, want ze voorspellen toch steeds buien, maar die vallen blijkbaar waar wij niet zijn. De tocht ging weer door een schitterend landschap. We wisselden elkaar af met punten die we ons nog van de vorige keer konden herinneren. In Wellsford meer bij de MCD gegeten, maar dit keer bij de cafe. Echte goede, verrukkelijke koffie. Het was lunchtijd, dus een kalkoensandwich met cranberry uitgezocht. Het werd geserveerd. Toen bleek ook dat de sandwiches ook kaas bevatten en warm gemaakt waren: verrukkelijk!
In een keer doorgereden naar Maui rentalcars. Daar de auto afgegeven en met een taxi naar het hotel gebracht. Met een gezellige taxichauffeur die gezellig zat te praten. In het hotel ingecheckt en onze suite geïnspecteerd. Super! Een slaapgedeelde, zitgedeelte, keukengedeelte en badkamer. We zijn meteen weer op pad gegaan. Eerst gekeken wat er in het theater te doen was deze dagen: niets! Toen uitgezocht welke films in de bioscoop draaien: niets wat ons aansprak. Toen naar de Skytower gelopen en een reservering voor morgenavond gedaan. Vervolgens Queenstreet afgelopen en uiteindelijk beland bij het Mexicaans cafe, waar we heerlijk hebben gegeten.

Een stukje geschiedenis

Vanmorgen regende het eerst even, maar even later konden we toch op stap. Ons doel waren wat historische panden en een geweldig klein winkeltje met leuke hebbedingetjes. Toen we bij het oude kerkje aankwamen begon het net hard te regenen, dus eerst maar naar het postkantoor voor de laatste kaarten. Omdat het nog niet droog was, doorgegaan naar het winkeltje. Ciska heeft daar het nodige ingeslagen. Toen we weer buiten stonden scheen de zon, dus weer naar de kerk. Op het moment dat we foto’s wilden maken begon het weer te regenen, dus bij het postkantoor geschuild. Maar gelukkig was het bijna meteen weer droog, dus weer naar het kerkje. Er vlak voor begon het weer te regenen, dus weer terug. Stonden we bijna onder het afdak, was het weer droog.
Toen waren we het zat en besloten we ons niets van de druppels aan te trekken: het bleef verder droog.
Vanaf het kerkje naar Pompelier house gelopen. Hier hebben Franse missionarissen een drukkerij gevestigd. Om het huis te zien, moesten we entree betalen. We twijfelden even, maar toch besloten om het te doen. Verstandig, want het bleek een museum te zijn. Omdat het zeer rustig zijn, kregen we een privétoer en hebben we zelf met de drukpers een print mogen maken. Vervolgens is ons uitgelegd hoe boeken werden gebonden. Zeer fascinerend. De print mochten we houden.
Terug weer buiten was het weer gaan regenen, dus terug gelopen naar de cabin. Hoewel het ’s middags afwisselend droog en nat was, besloten we niet meer op pad te gaan, maar heeft Ciska de was gedaan.

Varen, varen over de (woelige) baren…

We hadden gisteren geregeld dat we met een boottocht meegingen: naar hole-in-the-rock en op dolfijnen jacht. Het weer zag er goed uit dus klokslag 9 uur stonden wij klaar om aan boord te stappen. Eerst een veiligheidsinstructie en toen konden we op weg. Er waren 2 schippers: Jo en Tim. De eerste zat achter het roer, de tweede nodigde ons (een groep van 15 man) uit om boven op het dek te komen. Op de terug weg zou het harder waaien en zou het koud zijn. Vraagt Tim op een gegeven moment aan Ciska waar we vandaan kwamen. Blijkt dat hij bijna 5 jaar in Nederland heeft gewoond en hij dus goed nederlands vestaat en ook spreekt. Was lekker makkelijk met vragen stellen.
Na een toer door de bay of islands met uitleg gingen we op weg naar de rots. We zaten nog steeds op het dek en dat was misschien niet zo heel verstandig. Ciska was eerst affraid, toen scared, terrified en uiteindelijk patrified… Ze heeft zich zo vast gehouden aan de bank dat haar vingers blauw zijn en 1 zelfs bloedde. En dan te bedenken dat de oceaan redelijk rustig was! Maar de hole was werkelijk schitterend. We konden er niet helemaal doorheen, daarvoor was de noordkant te wild, maar we zijn er wel een stuk van de zuidkant ingevaren. Vervolgens langs enkele zeehonden gevaren en toen op dolfijnenjacht.
Op het moment dat we het op wilden geven bleken ze ineens naast de boot te zwemmen. Geweldig! Vastleggen op foto is een kunst op zich: we hebben veel foto’s van de zee. Maar op een gegeven moment zijn we gaan filmen, dus we hebben een en ander vast kunnen leggen.

Het begin van het eind

Na alle hectiek van gisterenavond hebben we vandaag de auto ingepakt en zijn we op weg gegaan naar het laatste holidaypark van onze vakantie: Russell.
Hoewel we aan de westkant donkere wolken zagen, reden we wederom in een stralende zon. We zijn gestopt in Kerikeri. Aan het begin van het dorp werden we over een nieuwe weg gestuurd, maar we wisten waar we moesten zijn, dus theoretisch geen probleem. Praktisch wel: we stonden bij Stone store, maar die hadden we de vorige keer al gezien. We wilden naar de parkeerplaats aan de overkant van de rivier, maar de brug was weggehaald. Dus maar weer teruggereden en via de oude weg gegaan.
We zijn eerst naar Rewa’s village gegaan, een nagebouwd Maoridorp van voor de kolonisatie. Daarna hebben we de hikingboots aangetrokken en zijn we de riverwalk gelopen; op naar de waterval. We kwamen inderdaad 1 tegen, wel hoog, maar niet een donderend geweld van water. Omdat we net een half uur liepen zijn we nog even doorgelopen. Plotseling hoorden we een enorm kabaal: een waterval… slechts 5 meter hoog maar 30 meter breed waar water met donderend geweld naar beneden ging. Dat was dus de waterval.
Omdat Russell klein is, hebben we boodschappen in Kerikeri gedaan. We zijn vervolgens via de Ferry naar Russell gegaan. Het voelde heel vertrouwd. De cabin was perfect en luxe (hadden we met de boodschappen ook rekening mee gehouden. Dit keer hadden we 2 kleine bakken ijs, die wel in de vriezer pasten. Een eerste portie gegeten en toe de toer van morgen geregeld. Even later kwamen we tot de ontdekking dat de geopende ijsbak aan het smelten was, dus de rest opgegeten. ’s Avonds bleek ook de andere bak te smelten, dus ook die maar opgegeten… Het gaat waarschijnlijk beter als je de koelkast ook aanzet…

Derde berichtje tussendoor

Hallo allemaal!

Zoals jullie zien hebben we weer even de gelegenheid om de site bij te werken. De oplettende onder jullie hadden misschien al gezien dat er gisteren 3 foto’s bij geplaatst waren. Helaas brak daarna de storm los en was later de stroom verdwenen (zie ook het verhaaltje van gisteren). Daarom hebben we het maar opgegeven. Nu gaat het in ieder geval lekker vlotjes, alhoewel de tijd wel weer veel te snel doortikt!

Dat was ook het probleem dat we de vorige keer hadden. Het berichtje aan John en Florence lukte nog net en toen hadden we nog 30 seconden om alles veilig te stellen. Tja, denk je rustig op vakantie te zijn, krijg je nog met stress te maken… je moet wat voor vrienden en familie over hebben! Trouwens: zoals jullie van onze berichten genieten, geldt voor ons dat wij van jullie reacties genieten.
We zijn nu aangekomen in Russell: luxe, schoonheid en  super uitzichten. Rust voor de laatste stap.

Voor Janny en Freek:
Zoals jullie zien leven we nog steeds. We weten stormen te ontlopen. Ondanks slechte berichten over het weer  iedere dag, genieten wij iedere dag van stralende zon en blauwe hemel.
Voor Lenie en Henk:
Leuk dat jullie ook mee lezen. We naderen helaas al wel weer het einde, maar als het goed gaat volgt in ieder geval nog een laatste bericht uit Auckland.

Voor Cor en Marion:
Ook leuk dat jullie meelezen. Maar eh… niet te veel tijd door brengen met die twee uit Zutphen. Ciska is er niet bij om te horen wat er allemaal besproken wordt (hihi).

Voor John en Florence:
Sue Poland was de dame die ons de toegang verschafte tot het geweldige huis in de Coromandel, ze is van Bachcare (op de site van hun is ook het huis “on the edge” van hun te vinden. Kun je kijken hoe mooi wij zaten!
Trouwens goed nieuws via de email… Starbucks breidt zich uit in Nederland. Alleen… loonsverhogen nu duidelijk een must, anders wordt het een erg dure hobby!

Voor Ben:
Eh… tja het antwoord op jouw vraag liet door tijdsgebrek even op zich wachten…  de camera:  Camera en nieuwe lens werken echt perfect! Maar het resultaat zul je zien als we een datum hebben gepland voor het tonen van de foto’s, het vertellen van het verhaal, natuurlijk afgewisseld met verrukkelijke nieuw zeelandse recepten (je moet iets doen om te voorkomen dat mensen na verloop van tijd niet heel hard het pand verlaten).

Voor Fred:
Helaas zouden we moeten aftellen, maar voorlopig ontkennen we dat nog. Is er al een management beslissing over een vestiging van Speelwijzer in New Zealand??? Verder verschillende aanbiedingen gehad om permanent te vestigen…

Voor Dorinda en Frits, en Jacqueline, Prie en Latika:
Leuk dat jullie ook mee lezen. We hebben gezien dat jullie je geregistreerd hebben. Reacties geven mag altijd!