blog

Asfalt, wordt grint, wordt zand, wordt strand

Vanmorgen op tijd opgestaan. Om 8 uur stond de eigenaar van het park voor de deur om aan te geven waar wij ons hoe laat moesten melden: 9:15 in Mangonui bij de I-site. Om klokslag 9:15 was de bus er. Wij waren de laatste die op de bus stapten. Het was een lange rit naar de eerste stop: 1 dorp verder op! De overige passagiers zaten er al vanaf  7:30 in en waren toe aan morning tea. Dus een half uurtje pauze. In de bakery (waar we stopten) waren niet veel zitplaatsen en vroegen wij aan een man “if we could join him

Hele grote bomen

Na de nodige donder en bliksem in de nacht (toch zeker 2 flitsen met ieder een klap) was het ’s ochtends weer zonnig. Gelukkig, want vandaag was de dag dat we de reuzen van Nieuw Zeeland gingen bezoeken. We hebben de auto ingepakt en zijn naar de parkeerplaats van Kauri Forrest gereden. Daar zijn we eerst naar de Yakas gelopen; de 7 grootste kauriboom. Een schitterende wandeltocht door het Kauribos. Opnieuw waren we enthousiast bij de eerste grote boom die we zagen, en de tweede en de derde en de vierde en dan ben je er even aan gewend. Tot de echte grote jongens er staan. De Yakas heeft een omtrek van 12,5 meter en enorm hoog.
Vervolgens zijn we nog een keer naar Te Matuha Ngahere (als we terug zijn willen we van jullie graag horen hoe je het uitspreekt…). De oudste en qua omvang grootse boom. We waren hier de vorige keer ook geweest, maar de foto die iemand van ons voor de boom had genomen was mislukt. Dit keer met afstandsbediening, zelfontspanner en een vrolijke glimlach is het wel goed gegaan. We zijn uiteindelijk ook nog even naar de hoogste boom gereden, maar dat is een dusdanige toeristenattractie, dat we alleen gebruik hebben gemaakt van de toiletten.
Vervolgens hebben we de tocht naar het noorden ingezet. Eerst nog via het regenwoud, maar na het veer in weer een andere omgeving. Opnieuw prachtig. Het was een wat kleinere weg en hier en daar zaten dan ook grote gaten of was het asfalt weg, maar een beetje uitdaging moet kunnen.
De Top-10 lag schitterend aan de zee, de cabin weer fantastsch. Ons dus lekker geïnstalleerd en vooral rustig aan gedaan. Nog wel de excursie voor morgen geregeld: naar Cape Reinga!

To walk or not to walk

We hebben geregeld dat we vandaag de nightwalk in kiwiforrest gaan doen. Hoewel er amper toeristen zijn kan het wel doorgaan, omdat er minimaal twee mensen nodig zijn en wij zijn met z’n tweeën. ’s Ochtends genoten van een lekker ontbijt en de directe omgeving van de cabin. Na de lunch zijn we naar Trounson Forest gegaan. Dat is het begin van de eerste Kauri Forest en er loop een mooi wandelpad doorheen. Hoewel ’s ochtend regen en zonneschijn elkaar afwisselden, hebben we toch de gok genomen. En terecht, want gewapend met paraplu’s hebben we een zonnige middag gehad. De route liep langs verschillende Kauri bomen en hoewel dit zeker de grootste niet zijn, waren ze zeer indrukwekkend. Je voelt je in ieder geval behoorlijk nietig ernaast.
Terug in de cabin hebben we een kleine snack gemaakt, want we moesten om 18:15 gereed zijn voor de nachtwandeling, in de hoop dat we ook daadwerkelijk kiwi’s in het wild zouden zien. Een kleine 2 uur ervoor kwam het weer met bakken uit de lucht, maar de eigenaar van het park was optimistisch. Te optimistisch, want om 18:00 kwam hij langs met de mededeling dat ze het toch maar afbliezen. Het was weliswaar even droog, maar de verwachting was dat het opnieuw zou losbarsten en dan wil je echt niet midden in een bos staan op een steile heuvel… Hier moeten we dus ook voor terugkomen!

Na regen komt zonneschijn

Vannacht is de hemel losgebarsten en is het gaan stortregenen. Dat was vooral lastig met het in de auto laden van de bagage. Maar die momenten dat het droog was, snel heen en weer gerend en alles is droog in de kofferbak beland. We hebben het tot kwart voor 11 gerekt om te vertrekken. Toen moesten we echt op pad. Zoals iedere keer met spijt vertrekken, maar benieuwd waar we nu weer heen gaan.
Na een kwartiertje rijden brak de zon door en daar hebben we de rest van de route van kunnen genieten. Afgezien van een stop in Wellsford om te eten (jawel ook hier weer een MCD met fresh delidelights) en in Dargaville om boodschappen te doen, zijn we rechtstreeks naar Kauri Forrest gereden. Ronald was daar al eerder op het Top-10 Holiday park geweest en de verwachtingen waren hoog.
En terecht! Het is een schitterende Top-10, midden in de bossen, met een riviertje dat er omheen stroomt. We hebben een huisje aan het begin van het park, met een deck dat uitkomt bij het riviertje. Heerlijk rustgevend, maar een toilet binnen handbereik is een must…

Gemsenroute voor gevorderden

Omdat we gisteren wel erg gerelaxt hebben, vandaag weer in beweging gekomen. De zon scheen wederom, dus na een lekker ontbijt op pad gegaan. Eerst de korte route vanaf het Estate. We hadden het idee dat het een simpele route was, maar dat viel tegen. Nadat we het gras afwaren gingen trappen vrij stijl naar beneden. Vanaf daar ging het via smalle paadjes met steile afgronden en steppen op en neer. Halverwege de route was het pad geblokkeerd door een omgevallen boom. Even vertwijfeld gekeken, maar ons niet tegen laten houden dus er over heen geklauterd, Ronald voorop. Uiteindelijk een schitterende en vooral een avontuurlijke route.
Omdat we slechts een half uur op pad waren, vervolgens de tweede route vanaf het Estate gelopen. Ze hadden ons gewaarschuwd dat het wel eens modderig kon zijn, dus de afspraak was zo ver te gaan als verantwoord is.
Eerst was het een grindpad, dus geen probleem. Maar ongeveer 10 minuten op weg was het geblokkeerd door een landslide. Maar door weldoordacht de voeten neer te zetten kon deze hindernis genomen worden. Vlak daarna veranderde het pad in een smal bospad met aan de ene kant de rotsen en aan de andere kant de afgrond. Maar dat was nog steeds geen probleem. Ook de boom over de weg was een hindernis die genomen kon worden door eronderdoor te kruipen. Oké, enigszins modder op de rug en knieën, maar een kniesoor die daar op let. Vervolgens nog over een palm geklommen en langs oude bielzen en hutjes gelopen (vroeger liep daar een treinroute voor de vervoer van Kauribomen).
Aangekomen bij het stuk dat extra steil liep bleek er weer een boom dwars over de route te liggen. Dit keer zouden we echt af moeten wijken; niet geheel verantwoord, dus besloten dat het moment was om terug te gaan.
Terug bij het Estate hebben we op de veranda, in het zonnetje gegeten. Voor de rest van de dag weer lekker van de luxe genoten.

Spetterspatter in de modder

Opgestaan met een stralende zon aan een blauwe hemel. Het is de dag dat we ons in luxe gaan baden: Waitakere Estate, maar eerst op naar Shakespear Park. We hebben de auto bij het strand geparkeerd en hebben eerst de kaart voor wandelroutes bekeken. Er was een route van ongeveer een uur, dus een goede keuze… mits het de afgelopen weken heerlijk weer was geweest en slechts een incidentele bui was gevallen.
We kwamen tot de waterval, vanaf daar was het pas gesloten; te gevaarlijk. Maar we zijn niet voor 1 gat te vangen, dus naar het eind gelopen om daar te beginnen. Deze was niet afgesloten, maar echt makkelijk liep het niet. De grond was dusdanig drassig dat we regelmatig in de modder en het gras wegzakten. Dat was echter geen reden om op te geven.
Een deel van de route ging via de weilanden met schapen, maar daar mochten we niet door omdat de schappen konden lammeren. Boven op de top hadden we een schitterend uitzicht. Omdat de modderspatters inmiddels boven de knieën zaten, zijn we maar over de weg teruggelopen. In de auto de modder enigszins van ons afgeschud en toen op weg naar Waitakere Estate.
Het Estate ligt prachtig en is prachtig. Letterlijk baden in luxe. We hebben ons lekker geïnstalleerd en hebben de rest van de dag vooral daar van genoten.

Tweede berichtje

We hebben zowaar weer een computer met internet gevonden en zie daar: nieuws!

Foto’s volgen een volgende keer: we moeten ze eerst kleiner maken! Maar we hebben er al meer dan 1000, dus jullie kunnen straks je lol op!!

Voor Wim (en de rest):
Een Pa is een soort luxe terp: de maori’s hadden daar hun dorpen als een soort vestiging. Bestaande uit 2 of 3 ringen.

Voor Sonja en Fernand:
Leuk dat jullie onze verhalen ook volgen! Hopen jullie de verhalen zelf ook te kunnen vertellen.

Voor John en Florence:
Sorry, de vorige keer is jullie berichtje weggevallen. Maar Mevr. Bakker kennen ze niet en wij genieten volop!!! 

Birdiebirds

Om half 8 keurig naast het bed… en wat bleek… regen! Dus eerst maar gebeld met Discovery (niet de zender) of de tocht naar het eiland doorging. Gelukkig wel, dus lunchpakketjes gemaakt en opweg.

Eerst met een relatief kleine boot over open oceaan, maar toen op een geweldig eiland terecht gekomen: een birdsancutary. Hier hebben ze alle preditors verwijderd en bijna uitgestorven vogels teruggeplaatst met een kans tot overleven. We hebben eerst de guided tour gedaan. Hierbij uitleg gekregen en een paar vogels gezien, die je zelden ziet!

Na lunch bij de informationcentre (onze eigen pakketjes) zelf op onderzoek uitgegaan en een groot deel van het eiland rond gelopen. We hebben slechts 10 minuten onder de paraplu gelopen, voor de rest was het droog en brak er af en toe een waterig zonnetje door.

Om 15:30 vertrok de boot en aangezien ze niet wachten op laatkomers, op tijd naar de boor terug  gegaan. Behoorlijk overweldigd door wat we hebben gezien en gehoord, hebben we het verder rustig aann gedaan.

Looking through the pictureframe

Het was helaas de dag van vertrek uit de Coromandel, maar we hebben er veel moois voor terug gekregen. Na afscheid van Sue Poland, met de mededeling dat we absoluut terug moesten komen (tja, dat wordt weer sparen), zijn we westwaarts gereden. We hebben opnieuw langere tijd stil moeten staan bij een landslide, de gevolgen van de storm zijn nog steeds merkbaar.

Vanaf Thames zijn we de kustweg noord opgegaan. Een schitterende omgeving. Eerst plat, vervolgens heuvelachtig. Halverwege de route was een bijzonder uitzichtpunt: vlak bij het strand staat een enorm schilderijlijst opgesteld, zonder schilderij. Een beetje als bij de Engel (voor de kenners). Natuurlijk daar gestopt voor foto’s. Helaas begon het juist daar stevig te regenen, maar paraplu’s bieden uitkomst.

De rest van de rit vervolgt en aangekomen in Orewa. Ons geïnstalleerd in de cabin en vervolgens onze excursie geboekt voor morgen: Tikitiki matanga (vogeleiland). Helaas de opening van de Olympische Spelen niet meer gehaald: wij lagen reeds in diepe rust!

Rondje Coromandel

Vanmorgen op tijd ons bed uitgegaan en weer heerlijk op het terras ontbeten. Vervolgens in de auto gestapt: een rondje Coromandel staat op het programma.

Eerst naar Thames: een stadje uit de 19de eeuw, met nog vele originele gebouwen. Daar de Heritage Trail gedaan (en MCD weer gesponsord, the Boss niet kunnen ontdekken, maar wel delidelights!). Vervolgens de kustweg noordwaarts geslingerd: af en toe gaat het over in een one-lane-way (de ruimte naast de rotsten is te smal). Uitgekomen bij Coromandel (de mensen in Nederland bijgepraat) en aan de noordkand de pas overgestoken om aan de andere kant weer zuidwaarts te gaan. Een geweldige tocht door een geweldig landschap.