blog

Berichtje tussendoor

Hoi allemaal,

Leuk de reactes die we van jullie kant krijgen. Helaas is de internet verbinding niet overal even soepel. Dat is de reden dat het soms wat langer duurt voor jullie van ons horen. Maar we houden bij wat we doen en dan krijgen jullie extra veel leesplezier in 1 keer! We hebben elke dag een verhaal, niet alles is op de eerste pagina zichtbaar, dus even verder kijken! verder staan er ook foto’s.
Veel plezier!!
Voor Janny en Freek:
Hopen dat jullie de onderbroken nacht inmiddels hebben goed gemaakt! Als het goed is verder geen verstoringen meer (toetsenbord geblokkeerd). Maar leuk om jullie stem weer even te horen.

Voor An:
Leuk ook van jou te horen. We vermaken ons prima en houden jullie op de hoogte.

Voor Frits:
Natuurlijk overleven wij alles! Zelfs 2 stormen zwaarder dan de afgelopen 40 jaar!

Voor Henk:
Zoals je ziet hebben we een groot deel inmiddels afgelegd. We genieten volop!

Voor Wim:
Als jullie slapen, beleven wij allerlei avonturen, dus slapen wij als jullie wakker zijn. We ploeteren wat af maar de wijn is lekker.

Voor Ben:
De regen verdwijnt waar wij verschijnen! Maar we zijn in onderhandeling met  department of export…

Voor Fred:
Ik wist dat jij het Speelwijzer front uitstekend weet te bewaken! Hier staat volop Kompan!! Als de Lede in Zetten  niet door gaat, een filiaal openen in Nieuw Zeeland?? Mag je doorgeven aan Rob als je hem spreekt (misschien extra motivatie?)!

Wonderen der natuur

Vanmorgen om kwart over 7 is Ronald het bed uitgesprongen: er was een prachtige zonsopgang die vanuit het huis goed te volgen was. Dat moest natuurlijk worden vastgelegd.
Na een heerlijk ontbijt in het zonnetje op het terras zijn we naar de top van de heuvel waarop het huis ligt gelopen. Dit heet Mount Paku, is een voormalige Pa en er wordt gezegd dat als je de top haalt, je binnen 7 jaar weer terug komt. En daar gaan wij natuurlijk voor.
De wandelroute loopt via de achtertuinen van de bewoners. Volgens de dame van de I-site de gelegenheid om dat legaal te doen. Vervolgens via steile paden, enkele trappen en tenslotte klauteren over rotsen (deel 3 cursus gemslopen). Maar dan heb je ook wat!
Na terugkomst in het huis wat gegeten en toen op weg gegaan naar Shakespears look-out (landingsplaats van Captain Cook), naar Ferrylanding, vervolgens met de Ferry naar Whitianga gegaan. Daar was niet zo heel veel te beleven, dus weer terug naar de auto.
Vervolgens op weg gegaan naar de parkeerplaats bij Cathedral Cove. We hebben de auto weggezet en zijn de wandeling van 45 minuten begonnen. Eerst gaat het bergafwaarts, vervolgens weer bergop, dan weer bergafwaarts en vervolgens weer bergop. Heel frustrerend als je weet dat je op zeeniveau moet eindigen. Maar na ongeveer 40 minuten stonden we op het strand bij de Cove. Geweldig!! Dat de natuur zo iets kan creëren. En we hadden geluk want het grootste deel waren we alleen, zonder andere toeristen.
Nadat we ons spraakvermogen weer terughadden zijn we weer teruggewandeld, in een heerlijke zon, door een schitterende omgeving (en we zijn nu bijna gevorderd gems!)
Tenslotte nog naar Hot water beach gegaan. Inderdaad zie je stoom komen waar het koude zeewater het grondwater in gegraven kuilen raakt. Maar omdat het donker begon te worden, inmiddels vloed begon te komen, waardoor het strand moeilijker bereikbaar was en wij geen Duitsers zijn die gaten graven, zijn we weer terug gegaan naar huis.
Daar een rustige avond gehad bij een heerlijk brandende haard met heerlijke muziek.

Op naar sprookjesland

Vandaag uit Ohope vertrokken naar de Coromandel. Het was weer schitterend weer, dus genoten van de tocht langs de kust. Bij Minden road de lookout opgezocht, waar we een schitterend uitzicht hadden over de Bay of Plenty.
Vervolgens de tocht verder ingezet. Omdat we redelijk vroeg waren hebben we in Haihi een stop bij de Subway gemaakt. Het perfecte moment, want terwijl wij genoten van ons broodje barstte een hagelstorm los. Maar terug in de auto begon de zon weer te schijnen.
De route was schitterend: anders dan wat we tot nu toe hadden gezien. Ruige bergen, groene heuvels en kronkel wegen. Volop genieten.
Rond half 3 waren we bij ‘On the Edge’, ons verblijf voor de komende 3 nachten. En wat voor verblijf: 3 slaapkamers, 3 badkamers, luxe keuken, eetkamer, woonkamer, haard en een terras met schitterend uitzicht over zee…
We hebben ons geïnstalleerd en zijn nog even naar de I-site gereden voor informatie. ’s Avonds bij de haard, onder het genot van o.a. een glaasje rode wijn, besloten wat we de komende dagen zouden gaan doen. Maar het wordt hoe dan ook genieten!

Verlaten stranden…

Na een ochtend niets doen (wat gelezen, tv gekeken, foto’s overgezet, verslag bijgewerkt… dus niet helemaal niets doen), zijn we ’s middags naar de I-site van Ohope gereden en hebben de auto geparkeerd. Vanuit daar begon een wandeling over het strand van 45 minuten. Omdat we ook terug moesten leek ons dat een leuke bezigheid voor die middag. We waren er echter al in 20 minuten, dus besloten de wandeling die er aan gekoppeld lag ook te lopen: over de berg heen naar een punt waar je alleen met laag water kan komen. We hebben deel 2 van de cursus gemslopen nu ook volbracht. Maar met een goede reden: aan het eind lag een schitterend strand, bijna geheel afgesloten van de rest van de wereld. We hebben hier heerlijk in de zon gezeten en genoten van alles om ons heen.
Helaas kwamen donkere wolken over de berg, dus de weg terug ingezet… halverwege, op het hoogste punt van de berg, barstte de regen los… Als verzopen katten kwamen we weer onder aan de berg bij het strand waar we waren begonnen. En daar begon de zon weer te schijnen! Enigszins opgedroogd het laatste deel gelopen en terug naar de cabin gegaan.

Spoorzoeken

De storm heeft stevig huisgehouden: we wilden vanmorgen het strand oplopen, maar dat ging niet omdat we dan een sprong van 1,5 meter naar beneden moesten maken: het geleidelijke pad was weggeslagen. Maar de zon scheen volop, dus tijd om op pad te gaan. Eerst naar Whakatane gereden voor een kaart met wandelroutes. Voorzichtig geïnformeerd naar tochten naar White Island, maar dat was uitgesloten. Het was niet verantwoord de oceaan op te gaan, laat staan over te stappen op een rubberbootje en vervolgens het eiland. Daarom maar de riverwalk gelopen. Onderweg langs allerlei historisch punten gelopen en geëindigd bij de uitmonding in de zee. Hier waren allerlei strandjutters aan de gang. Omdat de auto in de stad stond de weg terug gegaan en vanaf daar naar de wandelroute naar de Pa gereden… althans, we hebben de straat gevonden, maar geen pad. Waar we de straat inreden stond een bordje dat we daar heen moesten rijden. Maar enkele honderden meters verder op stond weer een bordje de andere kant op! De auto geparkeerd en naar een look-out gelopen. Terug in de auto weer de straat door gereden, maar geen wandelroute gevonden. Dan maar naar de cabin om te eten.
Aangezien het nog steeds stralend weer was, ’s middags weer op pad gegaan: naar de Pa, maar nu via de autoroute! Wederom schitterend uitzicht in een schitterende omgeving. Op de terugweg nog bij het strand gestopt en daar lekker uitgewaaid.

De weg naar de volgende storm

Na 3 dagen Rotorua op weg gegaan naar de oostkust. Een gebied waar geen van beide is geweest, dus vol spanning. Eerst naar McLaren Falls gereden. Het klinkt saai, maar ook dit was weer mooi. Geen F1 auto’s, maar donderend watergeweld.
Vanuit de natuur naar Tauranga en Mount Manganui gereden.. We hadden ons voorgenomen om naar de top van de Mount te gaan en dat hebben we ook gedaan. Hiermee hebben we onze eerste cursus gemslopen gehad… 231 meter omhoog, vanaf zeeniveau. Maar absoluut de moeite waard. Bovenop was de zon hard gaan schijnen (onze beloning dat we het hadden gehaald) en we hadden uitzicht over zee en de bergen. Beneden lekker geluncht bij Starbucks en toen door de kustweg zuidwaarts naar Ohope.
De Top-10 ligt schitterend aan de zee. We kregen de waarschuwing dat er weer een volgende storm onderweg was. Deze had inmiddels al toegeslagen in de omgeving Huntly en Waitomo, met de nodige schade. Wij ons dus lekker geïnstalleerd in de cabin. Tot we tot de ontdekking kwamen dat er geen stromend warm water was. Omdat wij niet van een koude douche houden, geïnformeerd hoe dat kon worden verholpen: verhuizen. Dus in record tijd verhuist van cabin 3 naar 2.
Dankzij de warme douche, de storm en de kletterende regen heerlijke geslapen.

Onder moeders paraplu…

Onze eerste bestemming was de shopping mall. Ze hebben onrustig weer voorspeld, dus een paraplu kan wel eens handig zijn. Met 2 exemplaren (rood/zwart voor Ciska en groen/zwart voor Ronald) zijn we in het zonnetje naar het meer gelopen. Ook dit keer zwommen er weer vele zwarte zwanen, dit keer met kleintjes, dus een gepaste afstand aangehouden. Terwijl we bij het meer wegliepen begon het wat te regenen, dus onder de paraplu naar Starbucks gelopen voor heerlijke warme chocomelk.
Terug in de cabin gegeten en omdat de zon weer was gaan schijnen, zijn we ’s middags naar Hells Gate gegaan; opnieuw een thermisch gebied. We kregen de slappe lach bij het bord dat een ieder die stenen of rommel in het meer gooit, door de directie het verzoek zou krijgen dat er weer uit te halen. Het meer is ongeveer 105 graden!!
Met slechts een enkele (korte) regenbui genoten van een zonnige middag in een schitterende omgeving.

Drie keer is scheepsrecht

Vandaag een heerlijke dag in Rotorua doorgebracht.
Het weer is stralend, dus tijd om er lekker op uit te trekken.
Het is de derde keer dat Ronald in Rotorua is en vandaag is het dan zo ver: we gaan het park naast de Top-10 in!
En zeker de moeite waard.
Eerst even schrikken voor Ciska: er is een speelplek volledig ingericht met Galaxy van Kompan, maar wie weet is dit de reden om een Speelwijzer vestiging in Nieuw Zeeland te openen!
Wonderbaarlijk dat zo dicht in de stad, kosteloos, zo veel vulkanisch natuurschoon is te bewonderen. Natuurlijk geen grote geisers, maar wel bobbelend modder, dampende meren enz. Vanuit het park de stad ingelopen en vanuit daar naar het Bathhouse; hier schenken ze verrukkelijke Japanse lime thee.

De dag van de grote storm

De dag van de grote storm. Toen we wakker werden kwam de regen met bakken uit de lucht. Eerst dus maar ontbeten en onze spullen verzameld. Toen ontkwamen we er niet meer aan: de auto moest ingepakt worden en we moesten op weg. De eerste kilometers waren zeer nat. Bij Kiwihouse (hier zijn de vogels te vinden, niet het fruit!) zijn we gestopt. In eerste instantie bleef het regenen. Omdat een deel outdoors is, kregen we paraplu’s mee. Naar eigen zeggen konden ze helaas geen boten mee geven. Gedurende de wandeling werd het droog en zonnig, dus je hoort ons niet klagen.

Vanuit Kiwihouse naar Cambridge gereden. We gingen voor de houten kerk, maar zagen een heritage trail, dus na een kop koffie die gelopen. Hierbij uiteindelijk uitgekomen bij de kerk.

Ongeveer 2 km na vertrek uit Cambridge barstte de regen weer los. Het blijkt dat het noodweer aardig heeft huisgehouden in New Zealand: dorpen afgesloten van de buitenwereld, wegen geblokkeerd, vele overstromingen en de standaard stormschade. Behalve zeer harde wind en helaas de rest van de dag (waarin we auto reden en aan het eind van de middag bij de cabin aankwamen) regen gehad. De komende dagen zullen we zien of we er verder nog wat van merken.