Parijs 2013
Parijs 2013
blog
Parijs 2013
Parijs 2013
Nous sommes arrivés!We’ve arrived!
Pffff…. Drukke dag, maar vooral veel tijd doorgebracht in de auto. Vandaag dus nog niet zoveel gedaan…
Vanmorgen vanuit Zutphen, via Maarssen, aan de vakantie begonnen. We vertrokken met een wat grauwe lucht, maar gelukkig werd het steeds zonniger. We reden dan ook het zonnige zuiden tegemoet! De reis ging voorspoedig, we konden bijna overal goed doorrijden en bijna precies op het verwachte moment doken we de parkeergarage in parijs in. Na de auto netjes weggezet te hebben wisten we zonder kaart zo het appartement te vinden. Na daar de intake gedaan te hebben met de verhuurder gelijk gecontroleerd of de internettoegang en het deed. En jawel, zoals uit dit verhaaltje blijkt, zowel op de wifi als met een kabeltje kunnen we het net op. Wij weer helemaal gelukkig. Daarna wat boodschappen gedaan voor het ontbijt en na wat verfrissingen maar de stad ingelopen op zoek naar een restaurant. Er zijn er hier in de directe omgeving maar een paar honderd, dus net die ene goede vinden is best lastig. We hebben er toch eentje weten te vinden. Het is hier normaal om pas rond 21:00 wat te gaan eten… Na een lekkere maaltijd zijn we weer terug naar het appartement gelopen. Voor vandaag is het wel mooi geweest, morgenochtend staan wat straten met een boel bric-a-brac op het programma, dan op tijd terug voor de Formule 1 race en dan hebben we om 19:30 ook nog een date met een ijzeren dame! Snel naar bed dus maar.
Parijs 2013
Here we go again!
Na een zeer geslaagde citytrip in 2009 heeft Parijs (HIER lees je er alles over) ons weer verleid. Ook in 2013 zullen Ronald en Ben deze stad bezoeken.
Aanleiding is net als in 2009 een concert van Mylène Farmer:
De tickets hebben we al gelijk weten te bemachtigen, op woensdag 11 september 2013 om 20:30 zitten wij in het Omnisport Paris Bercy!
Maar om nu voor één avond op-en-neer te rijden naar Parijs is zelfs voor ons wat te gek. Dus hebben we besloten om er maar weer gewoon een week van te maken, dan hebben we tenminste de tijd om een beetje te acclimatiseren… Al met al zullen we van zaterdag 7 september tot en met zondag 15 september van Parijs gaan genieten.
Na het boeken van de tickets op 4 oktober 2012 zijn wij allebei druk gaan zoeken naar een leuke plek om te overnachten. De vorige keer hadden we een appartement gehuurd en dat was ons goed bevallen. Dus ook deze keer gingen we weer tientallen internetsites af op zoek naar dat ene appartement wat ons het gevoel zou geven: Ja, dat is ‘m!
Van oktober 2012 tot aan april 2013 zijn we bezig geweest. Uiteindelijk hadden we allebei een lange lijst, die hebben we samengevoegd en ingekort tot een shortlist van ongeveer 15 adressen. Op een middag hebben we die eens gezamenlijk doorgenomen, gewikt, gewogen, terzijde gelegd en toch weer terug gehaald. Anyway, om een heel lang verhaal kort te maken: we hebben dus weer hetzelfde appartement geboekt als in 2009! Die was ons toen gewoon goed bevallen, lag lekker centraal, metrostation en mini-marché vlakbij en ook nog eens niet ver van een goede parkeergarage.
Voor wie weer een kijkje wil nemen: HIER
Wie denkt dat we nu rustig achterover kunnen gaan liggen heeft het echter mis: het huiswerk is nog lang niet af. Ondanks alle hitte in Nederland zijn we nog steeds bezig: alle POI (places of interest, oftewel de dingen/plaatsen die we willen gaan bezoeken) moeten nog ‘even’ genoteerd worden… Gelukkig hebben we nog een maandje!
After a very successful trip in 2009 (HERE read all about it), Paris seduced us again . Ronald and Ben will visit this city again in 2013.
The reason for this is, as in 2009, a concert by Mylène Farmer:
We already obtained the tickets for the concert on Wednesday, September 11th, 2013 at 20:30. This will take pace in the Omnisport Paris Bercy!
But driving to and from Paris in one day, just for the concert is a bit crazy, even for us. So we decided to make it a bit longer again and stay for just over a week. All in all we will enjoy Paris from Saturday September 7th untill Sunday, September 15th.
After booking the tickets on October 4, 2012, we both go busy looking for a nice place to stay. We had rented an apartment before and we preferred that over staying in a hotel. So this time we went on the net and visited dozens of websites in search of that one apartment that would give us the feeling: Yes, that’s it!
It took us several month From October 2012 till April 2013. Eventually we both had a long list, which we have combined and reduced to a shortlist of about 15 addresses. One afternoon we got together and went through the list. We considered, weighed, put aside and yet recovered. Anyway, to make a long story short: we are going to rent the same apartment again as in 2009! That was the one we enjoyed, was conveniently central, metro station and mini-marche nearby and also not far from a good car park.
For those who want to take a look at the appartment: HERE
Who thinks we can now sit back and relax are very wrong: the homework is not finished yet. Despite all the heat in the Netherlands, we are still working: all POI (places of interest, or the things / places we want to visit) need to be listed … Luckily we still have a month!
NZ 2012
Afscheid
Dit is de start van onze laatste dag in Hong Kong en tevens de laatste dag van de vakantie. Ook vandaag weer genoten van een overheerlijk ontbijt. Daarna terug naar de kamer en onze spullen gepakt.
Om tien uur zijn we vertrokken. Eerst weer door het park en dan op weg naar de Star Ferry Terminal. Het was even zoeken hoe het hier werkt maar daar waren we snel achter. Voor HK$2,50 (is ongeveer 25 eurocent) konden we een token kopen waarmee de op de boot mochten. De overtocht duurde slechts enkele minuten. Eenmaal op Hong Kong Island moesten we even kijken waar we naar toe moesten lopen om bij het begin van de hele lange roltrap te komen. We zijn eerst de trappen opgelopen, om bij een walkway te komen, welke er voor zorgt dat voetgangers zich prima van A naar B kunnen verplaatsen, zonder last te hebben van het overige verkeer. Al snel waren we bij het begin van de “Travelator”. Een roltrap van ongeveer acht honderd meter! Niet in één stuk, de band werd ongeveer om de 50 meter onderbroken (soms langer, soms korter). Dat was perfect, want dat gaf ons de mogelijkheid om halverwege af te stappen en naar de Man Mo Tempel te lopen. Erg bijzonder om de tempel ook van binnen te zien. Daarna weer terug naar de roltrap, om vervolgens nog veel hoger te gaan. We zijn doorgegaan tot het einde van deze roltrap en stonden toen op ongeveer 130 meter hoogte. Vanaf hier gaan bijna alles bult af, dus dat loopt een stuk makkelijker. Op weg dus naar de “Roman Catholic Cathedral”. Op ongeveer honderd meter voor de kerk, zagen we een bordje wat de richting aan wees naar de “Hong Kong Zoological & Botanical Garden”. Deze wees naar rechts, maar wij moesten om bij de kerk te komen eerst naar links. Op zich geen probleem, maar dat was ook stijl berg af. Dat betekent dus, dat we ook weer stijl berg op moeten…. zucht! Maar het was wel even de moeite waard. Na de kerk dus weer de berg op om vervolgens naar de “Zoological Garden” te gaan. Wat blijkt…. dit is gewoon een kleine dierentuin. Erg leuk om te zien, en volledig gratis! Aan de andere kant van de dit park, kwamen we in de Botanical Garden. Wat mooi en wat een rust. We hebben eerst heerlijk op een bankje in de schaduw gezeten. Het was nogal warm en vooral vochtig (de luchtvochtigheid was ongeveer 97%). Ciska is even een paar meter gaan lopen en kwam toen met twee blikjes fris terug. Wat een verkoelende verrassing.
Na een tijdje waren we weer lekker uitgerust en zijn we op weg gegaan naar de “St. John’s Cathedral”. Daarna via “Chater Garden” naar het laatste punt “Statue Square”.
De totale wandeltocht op Hong Kong Island was ongeveer tien kilometer.
Nu weer zien hoe we op de walkway komen, om terug te kunnen naar de ferry terminal. De ferry gaat om de paar minuten, dus lang wachten was niet nodig. Wat ons wel opviel op de boot, was dat het zicht steeds minder werd. Er hing een soort mist over en tussen de hoge gebouwen.
Aan de nadere kant van de haven aangekomen, moesten we weer de wandeling naar Kowloon Park inzetten. Maar de McCafé hield ons tegen. Na zo’n wandeling hebben we wel een kop koffie verdiend. Bij het verlaten van de McCafé merkten we dat het nu behoorlijk hard was gaan waaien dat we nu snel terug wilden naar ons hotel. Ze hadden voorspeld dat het aan het einde van de middag wel eens behoorlijk zou kunnen gaan regenen. Voor ons geen probleem, maar dan willen we wel lekker binnen zitten.
Tijdens het uitrusten werd al wel een start gemaakt om de koffers weer in te pakken en eens lekker van een warme douche te genieten. Dan kunnen we vanavond weer fris naar het vliegveld, want er staat ons weer een lange vlucht te wachten.
We hebben de kamer tot zes uur en daar hebben we ook gebruik van gemaakt. Pas op het laatste moment zijn we naar de receptie gegaan om uit te checken. We hebben gevraagd of we in de lobby mochten gaan zitten, omdat we pas om kwart over zeven opgehaald worden. We kregen meteen te horen dat we onze koffers konden afgeven en dat we gebruik mochten maken van de lounge. We werden netjes ontvangen in de lounge en mochten rustig plaats nemen. Even later kwam een gastvrouw een paar schaaltjes met een soort soesjes brengen. Dan hadden we wat te eten. Als we hadden gewild, konden we ook nog diverse andere zaken opscheppen, zoals hashbrowns.
Even voor zeven hebben we onze spullen gepakt en zijn weer naar de lobby gegaan. Als we daar dan onze koffers ophalen en even rustig gaan zitten, dan zijn we tenminste ruim op tijd voordat de bus ons ophaalt. Nou….. dat ging ook maar net. We hebben de koffers opgehaald, zijn naar een comfortabele bank gelopen en gaan zitten. Maar op dat zelfde moment zag Ronald dat er een bus stopte met de tekst “TourAsia” op de zijkant. Zou dat onze bus als zijn? Maar het is nog maar zeven uur. Terwijl Ciska op de koffers paste is Ronald even gaan vragen. Ja hoor… dit was de bus die ons naar het vliegveld zou brengen. Snel Ciska en de koffers gehaald en de bus in gegaan. De chauffeur vertelde dat hij eerst nog even langs een ander hotel moest rijden. Hier zouden we ook Zoe weer ontmoeten. Het was weer een hartelijke begroeting toen Zoe de bus weer instapte. Ze zag dat wij de enige passagiers waren en moest dus eerst nog even naar de lobby van het hotel om ook de andere personen op te halen. Vanaf hier gingen we rechtstreeks naar het vliegveld.
Zoe heeft ons begeleid tot aan de incheck balie, waar we afscheid van elkaar moesten nemen. Wat wel opvallend was, was dat ze maar even bij de andere personen bleef, maar wel heel lang nog met ons stond te praten. We hebben haar heel erg bedankt voor de enorme fijne dag die we met haar hadden en de goede zorgen. Ook Zoe vond dat ze er een paar vrienden bij had gekregen. Zowel Zoe als Ciska hadden toch wel een traantje in het oog op het moment dat we daadwerkelijk afscheid namen.
Nadat we de koffers hadden afgegeven en de boarding passes in het bezit hadden, zijn we direct door de douane gegaan en op zoek naar een plek om even wat te drinken en rustig te zitten. We moeten nog ongeveer twee en een half uur wachten.
NZ 2012
Opgaan in een wereldstad
Vannacht om half één opgestaan. Wel moeilijk, omdat we net in een diepe slaap waren beland na een indrukwekkende dag. Maar we moesten onze vlucht terug naar Amsterdam regelen. Om 0:35 konden we online inchecken. We wilden dit ook niet later doen, omdat we erg graag een stoel op rij 66 wilden bemachtigen. Om 0:37 had Ronald de site van Cathay Pacific voor zich en kon hij de stoel selecteren. Standaard waren we ingedeeld op rij 58, stoelen F en G. Snel naar de stoel selectie en…… alles was al bezet! We denken dat de frequent flyers van Cathay Pacific al eerder een stoel reservering hebben kunnen doen, waardoor wij (het gewone volk) geen keuze meer hebben. Maar we hebben de rechter twee stoelen van de middelste vier. Het is dus niet nodig dat iemand voor ons langs moet als deze bijvoorbeeld naar het toilet moet.
Alle documenten snel opgeslagen als PDF document en weer het bed in.
We hebben het deze ochtend een stuk langer volgehouden dan gisteren. Dus niet om zes uur wakker, maar om zeven uur. We hebben voor het ontbijt nog lekker even zitten rommelen met de foto’s en deze meteen op onze website gezet. Daarna op naar het ontbijt. Ook vandaag weer verrukkelijk. Vandaag geen boterhammen, maar gebakken rijst, hashbrown gebakken eitje, saucijsje, bacon, fruit en yoghurt.
Na het ontbijt terug naar de kamer om onze spullen te pakken en te starten met onze wandeling.
Vandaag gaan we een wandeling maken door Kowloon. Het startpunt kennen we al, want daar zijn we gisteren al naar toe gelopen om de Symphony of Light te bekijken. Alleen zijn we vandaag niet via de drukke straten gegaan, maar door Kowloon Park. We zijn gestart met het halen van een kop koffie. Jawel, geen thee maar koffie. Daarna na de Clock Tower en weer over de promenade. Gisteravond zijn we beneden langs gelopen, dus vandaag over het bovendek van de promenade. Heerlijk in het zonnetje gezeten en genieten van het uitzicht op Hong Kong Island, de boten op het water en de mensen om ons heen. Aan het einde van de promenade zijn we weer teruggelopen richting Nathan Road. Nu volgde een flinke wandeling door de overdrukke straten. Een paar punten die genoemd stonden in ons boekje bestaan al niet meer. Maar het was toch wel mooi om dit allemaal mee te maken en te zien. Maar wat waren we blij toe onze route aangaf dat we Kowloon Park in moesten lopen. Wat een rust! We hebben regelmatig lekker op een bankje gezeten om te genieten van alles om ons heen. Als laatste zijn we het park uitgelopen en hebben St. Andrews Church bekeken. Onze voeten deden zeer, dus hoog tijd om terug te wandelen naar het hotel. Hier hebben we de tijd genomen om ons weer op te laden.
Tegen een uur of vijf zijn we weer op pad gegaan. De bestemming voor deze tocht was de Temple Road Night Market. In tegenstelling tot wat je zou verwachten met zo’n naam, begint deze markt al om vier uur ‘s middags. Het was even een stukje lopen door de drukte om er te komen. Het was wel leuk om een keer over zo’n markt te lopen, maar na het een keer gezien te hebben, hebben we beide hetzelfde gevoel, dat we hier niet nog een keer naar toe hoeven te gaan. Er wordt heel veel aangeboden, maar met name prullaria. Volgens ons boekje zou je hier ook heel goed tassen of horloges kunnen kopen. Deze lijken precies op de echte merken, maar hebben er slechts naast gelegen. Alleen wel tegen een enorme lage prijs. We hebben even gekeken, maar volgens ons is het niet de moeite waard om daar iets te kopen.
Onze volgende bestemming was: eten. Niet dat we veel trek hadden, we lopen continue door de lekkere luchten van het eten en daar krijg je al bijna vanzelf een vol gevoel van, maar je moet toch wat eten. We zijn langs een hoop zaakjes gelopen, maar nergens iets gevonden waar we echt trek in hadden. Onze laatste optie was het winkeltje vlak bij het hotel. Daar hebben we twee bakjes ijs gekocht. Snel terug naar het hotel, en daar lekker zitten genieten van ons toetje.
De rest van de avond lekker rustig naar de TV gekeken en op tijd gaan slapen.
NZ 2012
Wazige torens, dobberende dopjes en schitterende lichten
We zitten nog niet helemaal in het Hongkongse ritme, dus om 5 uur vanmorgen waren we allebei klaar wakker. Het is gelukt om tot kwart over 6 te blijven liggen, maar daarna zijn we toch maar opgestaan. We hebben wat aangerommeld, gedouched en toen naar het restaurant gegaan voor ontbijt. Zeer uitgebreid, zowel Europees, Amerikaans als Aziatisch. Maar we hebben ons gedragen. Even naar tienen zijn we naar de Lobby gelopen voor onze toer. We stonden ons een beetje te oriënteren in de straat toen Zoe al aan kwam lopen. Konden we meteen van start. De verrassing van de dag was dat wij de enige op de toer waren en dus een halve dag de beschikking hadden over een privé gids en een privé chauffeur. Als we ergens langer wilden blijven of even wilden stoppen, dan was dat geen probleem. Het eerste punt was Victoria Peak. Het was de bedoeling dat we met de bus omhoog zouden gaan, maar aangezien wij het voor het zeggen hadden, hebben we het aanbod van Zoe met beide handen aangegrepen en zijn we met de stijle tram naar boven gegaan. En stijl is ‘ie… 45 graden! Boven zouden we een schitterend uitzicht hebben over HongKong… als op deze hoogte geen wolken zouden hebben gehangen. Natuurlijk hebben we wel wat rondgekeken, maar HongKong bleef verscholen. Maar ook daar was een oplossing voor. De chauffeur is gewoon naar halverwege gereden en heeft het busje daar aan de kant gezet. Nog wel wat wazig, maar we hadden uitzicht! In de verte zagen we verschillende beroemde gebouwen, het oude vliegveld (onmogelijk om daar te landen) en de racebaan. Vervolgens weer op weg gegaan. Maar vrij snel weer gestopt bij het enige chinese huis dat in HongKong staat. Deze was enkele jaren geleden gekocht door een rijke chinese zakenman en die begon meteen met het afbreken. Hij wilde de grond hebben, niet het huis. Gelukkig kwamen de burgers in opstand en heeft de gemeenteraad dit overgenomen. Het is nu een beschermd gebouw uit beging twintigste eeuw. We gingen weer verder. Naar een plek, vlak bij Repulse Bay Beach. Hier staan allemaal kleurrijke beelden van goden die ook door de lokale bevolking nog volop vereerd worden. Geweldig om van een lokale dame de betekenissen te horen. Zo staan er vaak twee leeuwen bij een tempel of ingang. Ze lijken gelijk, maar dat is schijn. De ene is een mannetje en heeft een bal onder een poot, de andere een vrouwtje met een baby-leeuw onder de poot. Ze dienen als bescherming. Veel in de cultuur is rond. Dat is omdat dit oneindig is en rond is perfect. Vaak zie je bij offeringen ook appels en sinaasappels, omdat deze ook rond zijn. Om een tempel binnen te komen heb je regelmatig een ronde ingang, waar je als het ware doorheen moet stappen. Door de verhoging kunnen mensen er wel door heen, maar het kwaad niet. Verder worden schildpadden en olifanten vereerd omdat ze staan voor een lang leven. Boeddha wordt op verschillende manieren weergegeven. Maar in feite staat het steeds voor het zelfde: lang en rijk leven. Verder het terrein af stonden twee enorme beelden. De ene een godin. Zij staat voor genezing en mededogen. Zieken komen naar haar toe om beter te worden. Ze heeft een koker in haar hand waar de mededogen uit komt. Haar andere hand heeft ze zo dat de duim en de middelvinger elkaar raken, opnieuw een teken van mededogen. Daarnaast stond een enorm mannelijk beeld, ook weer voor welvaart. Er waren verschillende bolle boeddhaatjes die vrolijk lachen. Dat is niet zo vreemd, want zijn bolle buik is goed gevuld, waardoor hij blij is, omdat hij welvarend is en zijn buik goed kan vullen. Ook deze staat dus voor welvarendheid. Er is een beeld, die je eerst met twee handen over zijn gezicht moet strijken, vervolgens over zijn armen, dan over zijn geldbuidel en dan je handen goed gesloten in je zak moet steken, zodat je zijn rijkdom overneemt. Er staat een Thaise Boeddha met vier gezichten. De eerste geeft welzijn, de tweede is ons even ontschoten, de derde voor eerlijkheid en de vierde voor mededogen. Verder naar beneden zijn we over een brug heen en weer gelopen, waardoor we ons leven met drie dagen hebben verlengd. Zijn we langs het beeld voor de liefde gelopen, beladen met rode linten en bij een reuze vis die als wensput dient, maar waarvoor je wel wat moet doen. Je moet een munt in zijn mond op vier meter hoogte gooien en dat lukt niet zomaar. Veder staat er nog een tempel met de good-luck-charm op vele verschillende manieren geschreven. Na al deze indrukken en informatie zijn we lekker het strand opgelopen en langs de zee gelopen. En natuurlijk de Chinese zee gevoeld! Toen weer naar de bus terug en naar de volgende stop: verrassing… naar een juweliers atelier. Daar hebben we een korte uitleg gekregen, een rondleiding door het atelier en toen de showroom in. Daar kon je van alles kopen. Maar bescheidenheid (en een bescheiden portemonnee) siert de mens. Ciska heeft van Ronald wel een hanger gekregen van een dansend paar. Hiermee heeft dit atelier een prestigieuze prijs gewonnen voor beste designersontwerp. En een hanger met het Chinese sterrenteken voor haar geboortejaar. Toen maar snel weer naar de bus. Op naar Aberdeen. Dit is het vissersdorp op het water in HongKong. En ja, dat kun je het beste vanaf het water bekijken. Dus op een traditioneel bootje (inmiddels wel commercieel), een sempan gestapt en de haven rond gevaren. Volop tegenstellingen. Luxe jachten naast vervallen, nog net niet zinkende woonbootjes van de vissers. En een enorm drijvend restaurant. We hebben verschillende manieren gezien waarop de vis wordt gedroogd en de tempel op het water om voor een goede vangst te bidden. Na een half uurtje stonden we weer op de kade en waren we aan het einde van de toer. Op weg naar het hotel hebben we nog gezellig met Zoe zitten kletsen, waarbij ze op een gegeven moment toegaf niet het idee te hebben aan het werkt te zijn. Zij vond het dus blijkbaar net zo leuk als wij. Maar oef… wat een indrukken!
We besloten de rest van de dag niet te veel meer te doen, dus eerst op de hotelkamer gebleven. Maar het was inmiddels lekker weer, waardoor we besloten toch de schoenen weer aan te trekken. Konden we meteen kijken of we ergens konden eten. Eerst naar de straat gelopen met de Irish Pub, om te kijken of het wat was. Het zag er uit als een Irish Pub en leek ons wel wat voor later op de avond. Verder wilde we een inventarisatieronde doen met betrekking tot Kowloon Park. Via een straatje met allemaal restaurantjes en terrasjes (wie weet om straks wat te eten). Leek wel wat op het straatje in Den Bosch. Vanaf daar door de winkelstraat (een van de velen) naar het Park. Het wordt saai, maar ook deze was weer schitterend. Met een trap omhoog, zigzaggen en toen een doolhof in. Vanaf daar langs de vijvers met fontein, bij een andere vijver waar allemaal Flamingo’s stonden. Schitterende dieren. Toen de trappen omhoog, waarna we uitkwamen bij de papagaaienkooien. Daar rond gekeken en toen door, via enkele trappen weer naar beneden, langs het openluchtzwembad, langs dames die zich bezig hielden met Taiji en weer terug bij de trappen. Het was nog vroeg, net 6 uur, dus tijd genoeg om nog wat winkelstraten door te lopen als inventarisatie. Ondertussen al wel kijken of we iets zagen om te gaan eten. Genoeg te zien, maar niet echt gezellig. We liepen steeds verder, tot we weer in de buurt waren van het kleine straatje met de terrassen. We besloten italiaans, spaans, australisch, mexicaans en ultra-modern te laten voor wat het was en een chinees/kantonees/japans restaurant binnen te gaan. We hadden gezien dat ze Dim Sum hadden en dat leek ons wel wat. Het was er niet druk, maar we kwamen voor het eten. En dat was verrukkelijk! Genoten van de verschillende varianten die ze ons voorschotelden en toen snel even naar het hotel gelopen voor warme jas en sanitaire stop. En toen was het tijd voor de avondshow… Iedere avond, om de avond met muziek, wordt er een lichtshow gegeven aan de haven van HongKong Island en Kowloon: Symphony of Light. Het was een kunst om er te komen, aangezien we een vrij drukke weg over moesten steken en er waren geen plekken waar dat als voetganger mogelijk was. Na een leuke omweg is het uiteindelijk wel geluk en kwamen we bij de Clocktower, het begin van de promenade. Op het moment dat we daar waren begon de show. Snel een plekje vooraan uitgezocht en toen was het genieten… schitterend… sprookjesachtig. Allerlei gekleurde verlichtingen op de grote torens, laserbeams, en knipperende schijnwerpers die op de maat van de muziek in een schitterende compositie aan en uit gingen, terwijl gelijktijdig allerlei bootjes, velen ook met mooie verlichting, over het water voeren, terwijl ook het licht van de show op het water weerkaatst werd. De show duurt ongeveer een kwartier en daarna hebben we nog genoten van het uitzicht op ‘modern Venetië’. Omdat we nu toch op dreef waren besloten we meteen een bezoek aan de Irish Pub te brengen. Eerst zijn we de hele promenade afgelopen en toen weer het winkelgebied ingedoken. We hadden een doel dus de winkels genegeerd en rechtstreeks naar de Pub gegaan. Daar was verder niemand. Niet echt een locatie voor een gezellige avond. We hebben besloten alles te laten voor wat het was en naar het hotel terug te gaan. Dat niet veel meer doen was nog niet gelukt, dus daar was het nu hoog tijd voor.
NZ 2012
Op naar deel twee
Vandaag de dag van vertrek uit Nieuw Zeeland… 🙁 … Bij tijds opgestaan om de laatste spullen en weer de slaapzakken in de koffers te stoppen en rustig te ontbijten. Om half 9 stond het busje klaar om ons naar het vliegveld te brengen. De chauffeur was verschillende keren in Nederland geweest, dus we hebben ervaringen uitgewisseld. Niet lang, want na een paar minuten waren we er al. Het busje weer uitgeladen en ingechecked. We konden nog geen boardingpass voor Hongkong krijgen, maar onze stoelen stonden vast, dus dat was geen probleem. We kregen wel het advies bij de balie van Cathey passific te benadrukken dat we twee koffers hadden, zodat ook beide op de vlucht naar Hongkong zouden komen. Dat was in ieder geval wel geregeld: we hoefden in Auckland niet onze koffers te halen en vervolgens weer in te checken; die werden doorgeboekt! Boarding begon vrij snel en keurig op tijd zijn we naar Auckland vertrokken. De grote storing van gisteren hing nog boven het noorder eiland, dus we werden gewaarschuwd voor een ‘bumpy ride’. En dat was ook zo, maar gek genoeg alleen maar boven het zuider eiland. Bij Auckland was alles opgeklaard en kwam de zon door. We hebben vervolgens de shuttle van domestic naar international opgezocht en nog geen kwartier later waren wij bij de grote terminal, onze laatste stop in Nieuw Zeeland.
Bij binnenkomst in de hal zagen we dat de vertrektijd van ons vliegtuig in plaats van 14:40 naar 15:15 was gezet. Het was nu al bekend dat we vertraging zouden hebben. Het lijkt wel alsof het tussen HongKong en Auckland niet zo wil lukken. Reden was dat het vliegtuig waar wij mee verder moesten ruim een uur vertraging had en de crew ook gewisseld moest worden. Maar we waren op de hoogte, dus maar weer op de langzame mode gehandeld. Eerst de douane door. Het was inmiddels lunchtijd, dus een gezellige eettent opgezocht en genoten van het laatste lekkers dat Nieuw Zeeland te bieden heeft. Daarna nog wat winkeltjes bekeken. Daar zagen we ineens op de borden knipperen dat we over 10 minuten konden boarden, ruim een half uur eerder dan gezegd. Dus nog even langs de toiletten en toen in sneltreinvaart naar de gate… en daar konden we vervolgens staan wachten, en wachten en wachten. In plaats van de aangekondigde 14:50 en de toen aangegeven 14:25 werd het uiteindelijk 15:25 voor we het vliegtuig in konden. Gelukkig hebben we in HongKong geen aansluitende vlucht, dus rustig wachten. Uiteindelijk zijn we om 16:00 opgestegen.
De vlucht duurde uiteindelijk 11 uur, waarin op gezette tijden eten en drinken werd uitgedeeld, we films en series hebben bekeken, de e-reader hebben gelezen en naar muziek hebben geluisterd.
Op HongKong airport waren we op een andere terminal aangekomen dan gepland, als gevolg van onze vertraging (het was inmiddels 22:00 plaatselijke tijd). Daarom moesten we met een onbemande trein eerst naar een andere terminal, daar door de douane om vervolgens bij de bagageband te komen. De koffer van Ronald draaide al vrolijk rond, samen met nog 6 andere koffers, maar daar bleef het dan ook bij. De volgende koffers kwamen pas twintig minuten later op de band. Maar toen was die van Ciska er ook al heel snel. Wat wel verwarrend was, was dat zij niet de enige is met een knal rode koffer met een oranje band. Je zou denken dat dit een combinatie is die mensen niet snel zullen kiezen, maar er draaiden verschillende van deze combinatie rond. Gelukkig was die van haar de enige extreem grootte, dus was die alsnog goed te herkennen.
Eenmaal in de hal stond een vriendelijke (en hele energieke) dame genaamd Zoe op ons te wachten. Ze begreep gelukkig wel dat we moe waren, dus zijn we in rap tempo naar het wachtende busje gegaan. Het was de bedoeling dat we al een toer richting het hotel kregen, maar ze besloot dat bij de toer van morgen aan te plakken en ons zo snel mogelijk naar het hotel te brengen. Onderweg vertelde ze wel een en ander van de stad en wat we zagen, zodat we al wel een beetje een idee hadden van waar we terecht waren gekomen. In het hotel (zeer luxe) hebben we alle formaliteiten afgehandeld en zijn naar onze kamer gegaan. We moesten wel even wennen aan de HongKongse afmetingen. Zoe had al verteld dat de gemiddelde woning/appartement slechts 50 vierkante meter beslaat en die verhouding geldt ook voor de hotelkamer. Geen ruimte voor 2 grote koffers. Voor we die weg hadden gestopt (onder de tafel/plank aan de muur) moesten we ook af en toe in de achteruit om naar de gewenste plaats in de kamer te komen…
NZ 2012
Terug bij het begin
Zoals de Nieuw Zeelandse meteo had voorspeld, gebeurde het ook. Er kwam een vervelend lage druk gebied over het zuider eiland. Het is vannacht begonnen met regenen en dat doet het nu (bij het opstaan) nog steeds.
Tegen kwart voor tien is Ronald begonnen om de koffers in de auto te zetten. Het regende nog wel, maar gelukkig een stuk minder dan daarvoor. We hebben nu maar twee grote koffers en drie rugzakken. Alleen de foto tas gaat niet in de kofferbak, omdat we die natuurlijk bij de hand willen hebben, maar de rest past er (net) in.
Om tien uur hebben we de sleutel ingeleverd en zijn we vertrokken, Ronald achter het stuur. Het plan was om eerst in Hanmer Springs zelf even op zoek te gaan naar een winkeltje om nog een souvenir te kopen en daarna lekker bij een café even blijven zitten met een pot thee. Dit is niet gelukt: er waren geen leuke winkeltjes en om nou in de regen op een terrasje te gaan zitten, dat leek ons ook niets. Daarom maar rustig aan de rit naar Christchurch begonnen.
Na ongeveer drie kwartier kwamen we in het eerst volgende gehucht wat zich een beetje een stad mag noemen: Culverden. Daar hebben we de auto geparkeerd en zijn naar een Tearoom gelopen. Hier hebben we weer kunnen genieten van een heerlijke pot thee. Ondertussen waren er ook vier oude mannen binnen komen lopen en aan een tafel gaan zitten met wat te eten en te drinken. Maar wat een verhalen die vertellen! Enge ziektes, sterke verhalen…. heerlijk om stiekem mee te luisteren.
Na bijna een uur te hebben gezeten zijn we weer in de auto gestapt. Over de Weka Pass gereden, het was ondertussen zo goed als droog geworden, langs de “Frog Rock” een rotspartij wat inderdaad sprekend op een kikker lijkt, komen we weer uit bij highwaty-1. De grote weg terug naar Christchurch. Nu heeft Ciska het stuur overgenomen en zijn we naar Christchurch gereden. Niet direct naar het hotel, want we zijn nog veel te vroeg. Maar omdat het toch droog was, zijn we nog een poging gaan wagen bij de New Brighton Pier. Daar waar de “sand artist” Peter Donnelley zijn tekeningen in het zandstrand maakt. Maar ook nu weer niet te zien. We denken dat hij er toch mee gestopt is. Jammer. We zijn nog wel even de pier opgelopen. Een beetje uitwaaien. Daarna de auto weer in en op naar het volgende punt: de shopping mall.
We zijn naar de mall gereden waar we ook zijn geweest tijdens ons verblijf op de camping in Christchurch. Omdat het al tijd voor de lunch was, zijn we nog even naar de food-court gelopen. Dit keer waren er alleen maar fast-food ketens aanwezig, dus besloten we gezond te doen en wat lekkere broodjes in de supermarkt te halen. Met de broodjes en wat fruit in de tas zijn we naar het hotel gereden. We hebben de auto even voor het hotel neergezet en zijn gaan inchecken. We hebben weer een schitterende kamer, dit keer met twee tweepersoons bedden. Nadat we onze spullen op de kamer hadden gezet, zijn we weer in de auto gestapt om het laatste deel te rijden: 200 meter, naar de buren van het hotel, de Maui.
We hebben daar erg gezellig staan te praten met een medewerker van de Maui, die onze auto in ontvangst nam. Er was alleen een klein probleem met de kilometerstand. Ronald had de medewerker er op gewezen dat bij vertrek de teller alles aangaf in mijlen en dat ook de stand in mijlen was genoteerd: zo’n 37000 mijl. Maar omdat dit niet echt handig is tijdens het rijden, als je ziet dat je over 400 meter moet afslaan zou je misschien in de verleiding komen dit pas over 0.4 mijl te doen en dat is vaak een andere straat, heeft Ronald de teller omgezet naar kilometers. Bij het inleveren stond de teller op zo’n 64000. Nee…. we hebben dus geen 30000 kilometer gereden.
Als wij het even snel omrekenen: 37000 mijl → 59000 km, eindstand zo’n 64000km, geeft een gereden afstand van ongeveer 5000 km. We weten niet wat onze vriendelijke vriend allemaal heeft omgerekend, maar zijn conclusie was dat we ongeveer 600km hadden gereden. Hij gaf al aan dat dit waarschijnlijk niet correct was (met een enorme lag op zijn gezicht) maar dat we ons daar niets van aan moesten trekken. Het belangrijkste was, dat we onze borg weer terug hadden gekregen.
Alles was nu afgerond en konden we weer terug naar het hotel. Hij vroeg nog of we een taxi of zoiets nodig hadden, maar bij de uitleg dat we in het hotel er naast zaten, snapte hij dat dit niet nodig was.
In het hotel hebben we verder lekker rustig aangedaan. Het enige wat we nog ondernomen hebben, is een wandeltocht naar het vliegveld, om te informeren wanneer we konden of moesten inchecken. Ook hier weer een erg vriendelijke man, die ons vertelde dat dit pas drie uur voor vertrek kan. Toen hij onze eindbestemming hoorde, gaf hij ons tevens het advies om gewoon bij de balie in te checken, want zij kunnen wel de boarding passes voor de vlucht van Auckland naar Hong Kong regelen.
Terug in het hotel hebben we even een blik op de menukaart geworpen en gezien dat ze wel wat lekker op de kaart hebben staan. Daarom besloten om lekker makkelijk in het restaurant te eten. En dat was een goede keuze. Erg lekker.
De rest van de avond alleen nog wat TV gekeken, wat van de fudge gesnoept en heeft Ciska het laatste beetje wijn opgemaakt. Een lekker ontspannen avond dus!
NZ 2012
Dobberen in het water
Ook deze morgen weer alle spullen bij elkaar gezocht om verder te trekken. Aan de ene kant jammer om weer verder te gaan, aangezien de camping, cabin en weer perfect is, maar als het goed is wacht ons een verwenmiddag. Nog even met de eigenaar van de camping gesproken. Zijn vader is Nederlander en herkende ons accent. Hij vroeg zich af waarom wij niet permanent naar Nieuw Zeeland komen, maar ja, voor een verblijfsvergunning heb je werk nodig en om werk te krijgen moet je er wonen… los dat maar op!
Toen we vertrokken waren er wolken aan de hemel, maar aangezien Blenheim ligt bij Cloudy Bay, hadden wij er alle vertrouwen in dat na de eerste berg wij er geen last meer van hadden. En dat klopte. We hebben de schitterende route langs de kust (letterlijk twee meter van de rand op sommige plekken) tussen Blenheim en Kaikoura in volle zonneschijn en onder blauwe lucht gereden. De temperatuur was rond 11 uur al 24 graden! In Kaikoura hebben we de auto geparkeerd en zijn het centrum in gelopen opzoek naar een gezellig cafeetje. Deze ook gevonden en lekker op het terras genoten van een pot thee. Vanaf daar ging de route weer de bergen is. En tja, we kunnen geen genoeg krijgen van kronkelende wegen, verrassende bochten en een heleboel geslinger. Na een kleine twee uur rijden waren we op plaats van bestemming: Hanmer Springs. Een heerlijke locatie, ontstaan rond zwavelbronnen en waar nu thermische baden zijn. Natuurlijk zijn we eerst naar de cabin gereden. Dit keer weer een luxe met alles er op en er aan. Helaas wel wat last van bijen, maar dankzij zwaaiwerk met een theedoek, is het geluk lekker buiten te lunchen. Daarna de handdoeken en zwemspullen verzameld en naar de thermische (niet therminaal) baden gereden. Je kunt niet te lang in de hele warme baden blijven, maar we hadden een plan. Er zijn 3 redelijk warme baden: 38, 40 en 42 graden. Verder nog een bad waar het water niet echt gezuiverd is en allerlei mineralen bevat van 39 graden en een therapeutisch bubbelbad van 39 graden en een zwembad van 26 graden (brrrrrr….).
We zijn begonnen in 38 graden om te wennen. Daar lekker 20 minuten gedobberd en toen op naar de volgende. Helaas de 40 graden overgeslagen en zaten we dus in de 42 graden. Dat was niet langer dan 20 minuten vol te houden en enigszins met rode gezichten naar het mineraalbad van 39 graden gegaan. Daar weer 20 minuten gebleven en toen naar het bubbelbad. Daar lekker lang gebubbeld. Vervolgens weer naar het 40 graden-bad, 42 graden-bad en toen afgekoeld in het 38 graden-bad. Het zwembad hebben we overgeslagen, dat was veel te koud! Na ruim twee uur zaten we weer in de auto, lekker duf. Maar helaas “no rest for the wicked” zoals ze hier zeggen. We hadden een zware taak vanavond. Als eerste de koffers opnieuw indelen, aangezien dit de laatste cabin is en we morgen al naar het hotel gaan om de volgende dag in het vliegtuig te stappen. Maar ook alles wat we nog aan eten en drinken hebben opmaken. Nu hebben we wel slim ingekocht, maar er is nog wijn, Dorritos, fudge… heel vervelend! Het heeft even geduurd, maar het is uiteindelijk gelukt.
NZ 2012
Zon, fjorden en wijn.
Na vier dagen op een plek te zijn gebleven, was het vandaag weer tijd om de spullen in te pakken en weer verder te trekken. Rond half 10 hebben we de camping verlaten en zijn we weer richting de bergen gereden, waar het wederom een schitterende slingerende tocht naar boven en vervolgens ook weer naar beneden was. Een uur later waren we in weer in de buurt van Nelson en gingen we voor deze keer nieuw terrein op. De eerste stop was in principe Havelock, maar vanaf Nelson kwamen we weer in berggebied met kronkels op en neer. Halverwege (en ruim twee uur rijden later) zijn we lekker op een picknickplek gestopt om even de benen te strekken en van chauffeur te wisselen. Vervolgens zijn we weer vrolijk verder gegaan, met de planning voor Havelock (Devonshire tea en in tearoom waar we 7 jaar geleden ook waren geweest) in gedachte. De route bleef slingeren en het weer mooi, dus de stemming zat er goed in. Tot we bij Havelock kwamen. Overal auto’s, nergens een parkeerplaats te vinden en een heleboel herrie. Na even zoeken vonden we een plekje in een zijstraat, maar we hadden de tearoom al gezien, dus op naar lunch. Helaas bleek de tearoom gesloten te zijn. Er was een mosselfestival, waardoor de hele regio naar Havelock was gekomen en alle standaard dingen gesloten waren. Telleurgesteld maar weer in de auto gestapt om de scenic route te gaan rijden. Die maakte alles goed; wat een schitterende uitzichten en een geweldige weg om te rijden. Weer als in een parkeergarage, maar nu in volle zon. We zijn verschillende keren gestopt voor foto’s en om gewoon te genieten en zijn uiteindelijk tegen twee uur in Picton aangekomen. We wisten dat hier in het oude stationsgebouw een Subway zat, dus dat was ons doel: we hadden honger! Een verrukkelijk broodje uitgezocht (6” want een volledige past echt niet) en een gezonde fruitsmoothie er bij. Natuurlijk lekker buiten op het terras gezeten, want de temperatuur ging langzaam maar zeker omhoog.
Na een goede maaltijd konden we verder. De volgende stop was Vine Village. Gekoppeld aan een winery, een wijnproeverij, cafe, guiltshop en een fudgefactory. De aantrekkingskracht was te groot, waardoor we als eerste de wijnproeverij zijn binnengelopen. Eerst heeft Ciska een Chardonnay geproefd en vervolgens een Pinot Gris. Deze was zo lekker fris en perfect op een zomerse dag, dat daarvan een fles in de auto is beland. Reeds gekoeld, zodat bij aankomst deze meteen genuttigd kon worden. Het advies van de dame (met name richting Ronald, want die had nog niets gehad) was om naar het cafe te gaan en daar lekker op het terras naast de vijver te genieten van koffie of thee. En dat lieten we ons geen twee keer zeggen. Het was inmiddels richting de dertig graden gelopen, dus in de zon, uitzicht op wijngaarden met daarachter hoge bergen heerlijk genoten van een pot thee. Helaas konden we niet blijven zitten, dus hebben we plaats gemaakt voor anderen en zijn we nog even de verschillende winkeltjes langsgelopen. De laatste was de fudgefactory. Als Ciska wijn heeft, heeft Ronald toch minstens recht op fudge. We mochten eerst proeven en besloten uiteindelijk om maplenut en lemonmerinque te nemen.
Nu hoefden we allen nog naar het Holidaypark te rijden, ongeveer twintig minuten. Daar gekomen hebben we eerst de spullen uitgeladen en zijn toen Blenheim ingereden. Om een of andere reden zijn de winkels ons niet gunstig gezind. Was de vorige keer alles gesloten omdat het enkele dagen na de Tsunami was en er een herdenkingsdag was ingelast. Nu waren gewoon alle winkels dicht vanwege sluitingstijd… op zaterdag om 16:00. Wel was New World nog open. De boodschappen voor de komende twee dagen gehaald en toen weer terug naar de cabin. We zijn niet meteen gaan koken, maar besloten met een glas wijn en cola lekker buiten te zitten en te genieten van de zomer. Binnenkort moeten we immers weer naar de kou. Ook de rest van de avond was het vooral genieten van de omgeving, het weer en het lekkers.